บทที่ 49. ตอน มิอาจเทียบกันได้/2
“ซืออิน พี่ดีใจที่ได้พบเจ้า และขอบคุณเจ้าที่ให้อภัยพี่กับท่านแม่ ความผิดที่พี่ได้กระทำไว้ ทำให้ชีวิตของเจ้าต้องพบกับความลำบาก จนไม่อาจจะชดใช้ให้เจ้าได้อย่างไร วันหน้าหากพี่มีโอกาสได้ชดเชยให้เจ้าพี่ยินดีทำ กำไลทองที่พี่ฝากพี่ซุนไว้เป็นของดูต่างหน้าบิดามารดาของเจ้า ที่ติดตัวเจ้ามาตั้งแต่เด็กๆ ท่านย่าเก็บรักษาไว้ให้เจ้า และยังมีจี้หยกอีกชิ้นหนึ่ง แต่ท่านแม่ได้ขายไปแล้ว พี่ขอโทษที่รักษาไว้ให้เจ้าไม่ได้ โปรดให้อภัยพวกเราด้วย
ขอให้เจ้ามีชีวิตที่ราบรื่น มีความสุข พี่กับท่านแม่ไม่อาจรบกวนเจ้านานกว่านี้ จึงขอกลับบ้านไปก่อน โอกาสหน้าพี่จะมาเยี่ยมเจ้าอีก และคงได้พบกับลูกๆ ของเจ้า ลงชื่อ หลิวชิงหลิน”
หลิวซืออินอ่านจดหมายจบ ก็หยิบกำไลทองออกมาดู ซุนเซิงมอบกำไลวงนี้ให้นาง ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน เขาบอกนางว่าหลิวชิงหลินฝากมามอบให้นาง กำไลวงนี้นางคุ้นตาแต่จำไม่ได้ว่า ท่า
