บทที่ 53. ตอน ไม่คิดรับผิดชอบ
“หากท่านจะเข้าใจเช่นนั้น ก็แล้วแต่ท่าน ปล่อยข้าได้แล้ว ข้าจะกลับบ้าน”
หลิวชิงหลินผลักไสเขาออกห่าง ลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าที่โยนเกลื่อนพื้นมาสวม แต่ซุนเซิงกลับคว้ามือของนางไว้ แย่งเสื้อผ้าออกโยนทิ้ง
“จะรีบไปไหน เมื่อเจ้าไม่ถือโทษสิ่งที่ข้าทำกับเจ้า ถ้าอย่างนั้นเรามาสนุกกันต่อดีไหม ข้ายังกินเจ้าไม่อิ่มเลย”
ซุนเซิงแกล้งพูดให้นางอับอาย เขาดึงตัวนางมากอดไว้ ซุกใบหน้าบนซอกคอขาว มือก็ขยำทรวงอวบเคล้นคลึงไปมา โทสะในใจที่มีต่อนางหวังจู ทำให้เขากระทำการหยาบหยามน้ำใจหลิวชิงหลิน
“พี่ซุน ท่านปล่อยข้าเถอะ ท่านไม่ได้รักข้า ก็อย่ารังแกข้าอีกเลย”
หลิวชิงหลินผลักไสเขา ในใจเจ็บช้ำกับการกระทำหยามเกียรตินี้ นางถูกเขาทำลายความสาวไปแล้ว ยังไม่พอใจอีกหรือ เหตุใดยังคิดแกล้งให้นางต้องอับอายด้วย
“เรื่องพวกนี้ รักไม่รักก็ทำได้ทั้งนั้น เมื่อครู่เราสองคนก็ทำกันไปแล้วมิใช่หรือ จะทำต่อ
