บทที่ 62.ตอน ข้าคือสามีที่หายไปของเจ้า/3
"เจ้าเช็ดเหงื่อให้อี้หนิง แล้วไม่เช็ดให้ข้าบ้างหรือ"
ฉู่หมิงฮ่าวยื่นหน้าเข้าไปหานางใกล้ๆ
"ท่านสวมหน้ากากอยู่ จะเช็ดได้อย่างไร ท่านเช็ดเองเถอะ"
นางหาข้ออ้างไม่ยอมแตะตัวเขา
"ถ้าข้าถอดหน้ากากออก เจ้าจะยอมเช็ดหน้าให้ข้าใช่หรือไม่ ถ้าเช่นนั้นข้าจะถอด"
อีกฝ่ายเอ่ยเสียงนุ่ม ขณะใช้มือแกะเชือกที่มัดด้านหลังออก แล้วปลดหน้ากากเงินบนใบหน้าของตนช้าๆ ราวกับจงใจให้คนที่มองอยู่ตื่นเต้น เขาค่อยๆ ยกหน้ากากไปยังด้านบน เผยให้เห็นสันจมูกโด่งงาม ดวงตาคู่คม และคิ้วดกหนา หน้าผากได้รูปมีรอยแผลเป็นเล็กๆ ตรงไรผม หน้ากากถูกวางลงบนโต๊ะ ท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของหลิวซืออิน
"ซืออิน เจ้าเช็ดหน้าให้สามีเจ้าได้แล้ว"
เสียงของเขาปลุกให้คนที่กำลังนิ่งอึ้งรู้สึกตัว นางเบิกตากว้าง มองใบหน้าคุ้นตาของเขาอย่างตื่นตะลึง ริมฝีปากสั่นระริก มือเรียวงามยกขึ้น แตะปลายนิ้วบนใบหน้าของแม่ทั
