(ยักษ์)
"หน้าเครียดจนจะเป็นตาแก่อยู่แล้วนะ"
ผมเหลือบมองเด็กผมเปียที่กำลังนั่งกินไอศกรีมวานิลลาอยู่ข้างๆก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เบลล์เอียงใบหน้ามองผมก่อนจะส่ายหน้าไปมาช้าๆ
"หวานไม่คุยกับพี่มาหลายอาทิตย์แล้วนะเบลล์ แบบนี้พี่จะยิ้มออกได้ไงครับ"
เบลล์ที่อยู่ในชุดนักเรียนเม้มปากพลางมองบนอย่างเหนื่อยๆ เธอเพิ่งเลิกเรียนน่ะและใช่ผมขับรถจากมหาลัยมาหาเธอโดยเฉพาะ มันไม่ไหวแล้วว่ะผมรู้สึกแย่จนอยากเจอเบลล์ ผมมาเจอเบลล์บ่อยมากหลังจากเข้ามหาลัยซึ่งตอนนี้เธออยู่มอห้าและตอนนี้เบลล์ผอมลงจากเดิมมาก...ตอนอวบเบลล์น่ารักอยู่แล้วพอผอมลงเลยยิ่งทำให้ตัวเองสวยและน่ารักเพิ่มมากขึ้น
ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นเด็กผู้ชายที่กำลังเดินผ่านหันมองเบลล์ ผมขยับเข้าหาเบลล์อีกนิดและมองพวกเขาด้วยสายตานิ่งเรียบจนพวกเขาหันหนี
"พี่ก็อย่าเครียดเบลล์กำลังดูให้อยู่ ช่วงนี้พี่หวานกำลังอ่านหนังสือสอบพี่ก็รู้มันหนัก"
"หนักขนาดที่ไม่มีเวล
