เอี๊ยดดด!!
เสียงรถหรูคันหนึ่งขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของหญิงสาว ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเปิดประตูรถ จากนั้นก็มีร่างแกร่งที่ลินดาคุ้นตาเป็นอย่างดีก้าวขาลงมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเรียบนิ่งแต่ภายในความเรียบนิ่งนั้นมันแฝงไปด้วยความน่ากลัวบางอย่าง
ตึกตึก เสียงสองเท้าของเขาก้าวเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ โดยไม่มีคำพูดจาใด ๆ และเมื่อเดินมาถึงเธอดวงตาคมของเขาก็หลุบมองมือหนาที่จับดึงเส้นผมของลินดาไว้อยู่นิ่ง
"ปล่อยมือของมึงออกซะ" เสียงทุ้มกดต่ำเอ่ยพูดขึ้น
"มึงเป็นใครวะ มาเสือกอะไรด้วย" ชายวัยกลางคนเอ่ยถามด้วยท่าทางหวาดหวั่นใจไม่น้อย เฮียภูวินทร์ที่ได้ยินคำถามยกมุมปากยิ้มขึ้นเบา ๆ ก่อนจะจ้องหน้าเขากลับ
"กูบอกให้มึงปล่อย" เขาเค้นเสียงต่ำเอ่ยพูดขึ้นอีกครั้ง และด้วยรังสีความน่ากลัวที่แผ่ออกมานั้นทำให้ชายวัยกลางคนยอมผละมือออกในทันที
หมับ! จากนั้นเฮียภูวินทร์ก็ไม่รอช้ารีบดึงร่างเล็กของลินดาเข้าหาตัวเองอย
