เหนือฟ้าใจหายมาก ที่วันนี้พระรามพาลูกน้องมาขนของเด็กๆและแสนดีไปไว้ที่ไร่ ทุกอย่างในบ้านดูโล่งและเงียบไปถนัดตา ทั้งใจหายและอ้างว้างแปลกๆ ทั้งๆที่เป็นคนเปิดทางให้พ่อเลี้ยงรามมาง้อทั้งเด็กๆและแม่ของเด็กๆแท้ๆ แต่พอถึงเวลาจริงๆ เขาก็กลับรู้สึกไม่อยากให้ทั้งสามคนย้ายออกไปไหนเลย
"ไร่ก็อยู่ติดกัน เลิกทำหน้าเหมือนโลกถล่มทลายได้แล้ว กูจะพาแสนดีกับเจ้าแฝดมาเยี่ยมบ่อยๆ" พระรามที่เห็นหน้าเหนือฟ้าก็เข้าใจดี เข้ายังซาบซึ้งถึง พระคุณของมันอยู่ทุกวันนี้ แถมยังยกย่องและให้เกียรติ เรียกมันว่าพี่เหนืออีกด้วย แต่เรียกเฉพาะต่อหน้าแสนดีเท่านั้น
"มึงไม่เข้าใจหรอกไอ้เหี้ย กูอยู่ด้วยกันมาตั้งสามปี อยู่ดีๆๆก็มีหมามาคาบของรักของหวงกูไป" แววตาคมเข้มมองขวางอย่างเอาเรื่อง ขอกระทืบมันอีกรอบได้มั้ย หมั่นไส้ไอ้ท่าทีที่ดูลิงโลดเกินความจำเป็นของมันเนี่ย
"หาเมียเป็นของตัวเองสิ มึงจะไม่เหงา" คำพูดของพระรามทำให้เหนือฟ้าชะงัก
