"พรุ่งนี้ก็ครบสามเดือนตามที่ฉันตกลงกับไอ้เหนือฟ้าแล้ว ใจหนูอ่อนลงให้พี่บ้างรึยัง"พระรามหันไปถามคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังช่วยอุ้มลูกอีกคนที่กำลังหลับอยู่
"น่าจะไม่นะคะ ที่นี้คุณก็เลิกตอแยหนูได้แล้วสิ" แสนดีทำราวกับโล่งใจหนักหนา ทั้งที่ใจจริงก็แอบใจหายอยู่
"ถ้าไม่มีพี่มาคอยวุ่นวาย แล้วหนูจะรู้สึก คงไม่นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่หรอกนะ"
"ฮึ! ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ" ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรมากกว่านี้ ปรากฏว่ามีสายเรียกเข้า นั่นทำให้พระรามหน้านิ่วคิ้มขมวดเมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์เขามา เขาปลีกตัวไปคุยโทรศัพท์ห่างจากเธอพอสมควร แถมยังทำท่าหันมามองเธอกับลูกตลอดเวลา
"วันนี้ฉันไม่ได้ไปส่งที่ไร่เหนือฟ้านะ เดี๋ยวให้ไอ้ณัฐมารับกลับบ้าน"
เมื่อวางสายเสร็จ แสนดีก็แอบรู้สึกแปลกๆ เพราะไม่เคยจะมีสักครั้งที่เขาจะทิ้งเธอไว้กลางทางแบบนี้ แถมยังดูร้อนรนเป็นพิเศษ หรือพอครบสามเดือนแล้ว ความอดทนที่เคยอยากได้สามคนแม่ลูกหมด
