กลรัก พ่อเลี้ยงเถื่อน

อุบัติเหตุ

แสนดีล้มลงอย่างแรง จนแขนข้างขวากระแทกลงกับพื้นถนนเลือดไหลซิบ ๆ แต่โชคที่รถคันนั้นสามารถเบรกได้ทัน ทำให้ตัวเธอได้รับบาดเจ็บแค่เล็กน้อย พระรามลงมาจากรถด้วยท่าทีที่หัวเสีย ถ้าเขาเบรกไม่ทันล่ะ ผู้หญิงคนนี้ไม่ต้องมาเป็นศพเฝ้าถนนรึไง

"วิ่งออกมา ไม่ดูรถเลย อยากตายทำไมไม่ไปฆ่าตัวตายที่อื่นว่ะ วุ่นวายคนอื่นเขาไปด้วย" แสนดีเธอรู้ตัวว่าเธอผิด และเงยหน้าขึ้นเพื่อจะขอโทษเจ้าของรถคันนั้น แต่พอเห็นหน้าของคนขับรถที่มีใบหน้าหงุดหงิดโมโหมาก เธอก้ต้องกลืนคำทุกอย่างลงท้องไป นี้มันผู้ชายที่เจอหน้าผับคนที่ให้เสื้อคลุมกับเธอมานี้นา ฝ่ายพระราม เมื่อเห็นหน้าของหญิงสาวก็จำได้ทันที ยัยเมียน้อยคนนั้น ทำไมวันนี้มาวิ่งตัดรถคนอื่นเพื่อที่จะฆ่าตัวตายล่ะ หรือโดนผู้ชายคนนั้นเขี่ยทิ้งเรียบร้อยแล้ว

แต่พอชายหนุ่มสำรวจร่างกายของหญิงสาว ในมือเธอยังมีลูกหมาหน้าตามอมแมมที่ยังอุ้มอยู่ในอก ทั้งคนทั้งหมา มีอาการสั่นตกใจพอกัน หรือเขาเห็บแวบ ๆ ว่าเธอวิ่งมาจับอะไรบางอย่างบนถนน คงจะเป็นเจ้าลูกหมาจรจัดตัวนี้แน่เลย แววตาที่แข็งกร้าวของเขาก็กลับอ่อนแสงลง

"เจ็บตรงไหนรึเปล่า" น้ำเสียงเรียบนิ่งของชายหนุ่มที่เหมือนจะคลายความโกรธลงจากทีแรก แต่ก็ไม่ได้ทำให้แสนดีรู้่สึกดีขึ้น ผู้ชายคนนี้ไม่เคยถามอะไรเธอเลย ดีแต่ตัดสินทุกอย่างว่าเธอเป็นคนผิด ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ตั้งใจอะไรเลย คนตัวเล็กพยายามจะยันกายลุกขึ้น แต่เพราะเธอล้มกระแทกอย่างรุนแรง รวมทั้งแผลถลอกตรงที่แขนมันทำให้เธอลุกได้อย่างยากเย็น พระรามเห็นแบบนั้นจึงรีบเข้าไปช่วยประคอง แต่แสนดีกลับสะบัดมือเขาออก

"ไม่ต้องมายุ่ง ฉันลุกเองได้" ร่างบางพูดเสียงแข็ง เธอพยายามกัดฟันที่จะลุก แต่เพราะความเจ็บที่มีมากกว่า มันเลยทำให้เธอทรุดตัวจะล้มลงบนถนนอีกรอบ แต่ดีที่ตอนนี้ คนตัวสูงรับเธอไว้ได้ทัน กลายเป็นตอนนี้ เธออยู่ในอ้อมแขนเขาเรียบร้อยแล้ว แม้แสนดีจะพยายามดิ้นออก แต่ด้วยแรงที่มีบวกกับความเจ็บทำให้เธอหนีออกจากอกเขาไม่พ้น ด้วยความรำคาญ พระรามจึงตัดสินใจช้อนอุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าสาว นั่นทำให้แสนดีต้องเบิกตาโตด้วยความตกใจ

"ปล่อย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ คนบ้า จะพาไปไหน ปล่อยสิ กรี๊ด ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย" เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมปล่อย แต่กลับอุ้มเธอขึ้นไปในรถของเขาด้วย แสนดีจึงดิ้นสุดแรง เธอมองซ่ายมองขวา ตรงนี้ก็ค่อนข้างเปลี่ยวไม่มีใครเลยสักคน ผู้ชายบ้าคนนี้จะพาเธอไปไหนกัน

"หุบปากแล้วหยุดดิ้นได้แล้ว ฉันไม่ได้พิศวาสเธอหรอก แค่จะพาไปโรงพยาบาล ไม่เห็นรึไง เลือดไหลจะหมดตัวอยู่แล้ว" เขาพูดพร้อมทั้งเอาสายตาไปมองที่ท่อนแขนขาวนวลของหญิงสาว ที่ตอนนี้มีเลือดซึมออกมาตามแผลถลอกค่อนข้างเยอะ

"ฉันไม่ไป ปล่อยนะ ปล่อย ไอ้คนบ้า" เหมือนว่าเขาจะไม่ฟัง กลับจับเธอยัดในรถ พอแสนดีจะเปิดประตูหนีแต่ก็ช้ากว่าชายหนุ่มที่ตอนนี้เข้านั่งประจำที่คนขับ ล็อกประตูรถและขับออกตัวไปเรียบร้อยแล้ว

"คุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยเลยนะ เปิดประตูแล้วจอดรถเดี๋ยวนี้" หญิงสาวพยายามดิ้นรนโวยวาย แต่เหมือนเขาก็ยังคงตั้งใจขับรถต่อไป ไม่ฟังเสียงเธอเลย เขาเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่น่าไว้ใจ อยู่ดี ๆ พาเธอขึ้นรถมาแบบนี้ จะให้เธอคิดยังไงได้

"ดิ้นมาก ๆ เดี๋ยวเลือดก็ไหลหมดตัว ได้ตายห่ากันพอดีหรอก" คำพูดหยาบคายของคนตรงหน้า เล่นเอาแสนดีอ้าปากค้างอย่างโมโห ไอ้คนบ้า ไอ้คนปากหมา ตอนนี้คนตัวเล็กเริ่มเจ็บแผลแล้ว เธอเลยตัดสินใจอยู่นิ่ง ๆ เพราะเห็นท่าแล้วโวยวายไปก็ไม่ได้ประโยชน์ แต่ใบหน้าสวยก็ยังงอง้ำอยู่ด้วยความไม่พอใจ ทำให้ร่างสูงที่เหลือบมองคนตัวเล็กก็ต้องยิ้มมุมปากอย่างขำ ๆ

พระรามพาแสนดีมาที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาตีรถเข้าห้องฉุกเฉินทันที ก่อนที่บุรุษพยาบาลจะมาประคองเธอลงจากรถขึ้นนั่งบนรถเข็นแล้วเข้าไปทำแผลทันทีอย่างรวดเร็ว แสนดีมองคนที่พาเธอมาโรงพยาบาลแล้วขับออกออกไปทันทีอย่างใจตุ๊ม ๆ ต๊อม ๆ นี้เธอดดนเขาเอามาทิ้งไว้ที่นี้รึเปล่า โรงพยาบาลหรูหราแบบนี้เธอไม่เคยเข้าหรอก เพราะคนเป็นพ่อ ไม่เคยใส่ใจกับความเป็นอยู่เธอขนาดนี้ เธอเข้าแต่โรงพยาบาลรัฐธรรมดาถ้าเกิดเจ็บปวดอะไร ต่างจากแสนรักที่พ่อประคบประหงมเป็นอย่างดี ได้เรียนโรงเรียนที่ดีที่สุด เข้าโรงพยาบาลที่ดีที่สุด ทุกอย่างของแสนรัก ต้องดีกว่าเธอเสมอ

ทั้งหมอและพยาบาลต่างก็รุมกันเข้ามาดูแลและทำแผลของเธอ ทุกอย่างที่นี้บริการดี จนเธอรู้สึกตัวลีบเล็กไปเลย เพราะเธอมาด้วยชุดปอน ๆ เสื้อยืดที่ไม่มียี่ห้อ กางเกงขาสั้น แสนดีพยายามเงยหน้ามองหาคนที่พาเธอมาที่นี้ แต่มองเท่าไหร่ก็ไม่เจอสักที คนพยาบาลที่กำลังช่วยหมอทำแผลให้ เห็นเธอขยุกขยิกไปมา อยู่ไม่นิ่งสักที แถมทำหน้ากลัว ๆ เมื่อมองหมอทำแผลให้ก็เอาใจอาการของคนไข้

"คนไข้ค่ะ กลัวเลือดใช่มั้ยค่ะ งั้นเดี๋ยวเรียกญาติมาอยู่ใกล้ ๆ จะได้ไม่กลัว" พูดจบเธอก็เดินออกไปถามหาญาติของเธอ สักพักคนหน้าดุก็เดินเข้ามา พร้อมทั้งมายืนใกล้ๆ แม้จะเป็นคนแปลกหน้ากัน แต่เขาก็เป็นคนเดียวที่เธอรู้จัก และการที่เขายังอยู่ ไม่ได้ทิ้งไปแบบที่เธอคิด มันก็ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกอุ่นใจไม่น้อย

พระรามมองดูคนตัวเล็กที่หมดสิ้นฤทธิ์เดช ใบหน้าสวยกำลังปิดตาแน่นปี๋ ตอนที่หมอกำลังเช็ดแผลถลอกให้ และหัวคิ้วเรียวสวยทั้งสองข้างก็ขมวดเข้าหากัน ปากก็กัดข่มเสียงซี๊ดที่ลอดออกมาเป็นระยะ เธอจะคงจะกลัวมาก เพราะพอเขามายืนใกล้ ๆ มือเรียวเล็กก็จับชายเสื้อเขาแน่น เธอกำมันเพื่อระบายความกลัว ความเจ็บจนเขานึกเอ็นดูไม่ได้ ท่าทางวันนี้มันช่างต่างจากวันที่อยู่ในผับ ตอนนี้เหมือนเด็กสาวตัวเล็กตัวน้อย พอหมอปิดแผลและบอกว่าเสร็จแล้ว ดวงตากลมโตก็ลืมตามอง พอเห็นขนาดของแผลที่หมอทำ คนตัวเล็กก็เกือบจะเบะปากร้องไห้ เธอนึกว่าแผลนิดเดียว แต่ที่ไหนได้ มันเป็นทางยาว เกือบจะครึ่งแขนของเธอ

พอทำแผลเสร็จ พระรามก็แจ้งหมอไปด้วยความคสตัวเล็กล้มก้นกระแทกพื้น ทำให้หมอสั่งเช็กเอกซเรย์เธออีกรอบหนึ่ง ใจจริงแสนดีอยากจะปฏิเสธ เพราะตอนนี้ค่ารักษาไม่รู้พุ่งทะยานไปเท่าไหร่แล้ว เธอไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น แถมวันนี้ก็ไม่มีติดตัวมาแม้แต่บาทเดียว แต่พอเขาเห็นเธอไม่ยอมไป พระรามกลับเป็นคนเข็นเธอพาไปห้องเอกซเรย์เสียเอง ทำเอาหมอ พยาบาลยิ้มอย่างเอ็นดูกันยกใหญ่ นึกว่าทั้งคู่เป็นคู่รักที่รักกันมาก เพราะฝ่ายชายดูแลเธอดี ลงทุนเข็นรถให้ น่ารักจนน่าอิจฉา