"กลับมาแล้วเหรอ" ทันทีที่แสนดีเปิดประตูไป ก็ต้องตกใจที่พ่อเลี้ยงนั่งสูบบุหรี่อยู่ในความมืด เสียงเย็นยะเยือกของเขาทำให้แสนดีต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ก่อนข่มความกลัว ปิดประตูแล้วเดินเข้าไปหาเขา
เคร้ง!
ร่างบางเดินชนขวดบางอย่าง เมื่อเธอปรับสายตามองในความมืดจนเคยชิน แสนดีรับรู้ได้ถึงความระเนระนาดของข้าวของในห้อง ทั้งก้นบุหรี่ และขวดเหล้าที่วางอยู่เต็ม ทั้งข้าวของเสื้อผ้าที่เขารื้อออกมาอยู่อย่างกระจัดกระจาย มือที่สูบบุหรี่อยู่สั่นน้อยๆ ด้วยความเจ็บใจ ก่อนที่พระรามจะยืดตัวเต็มความสูง ทั้งตัวของเขามีแค่กางเกงยีนตัวเดียว
"ถึงใจดีมั้ย ผู้ชายที่เธอไปนัดเจอมา" พระรามช้อนตามองเธอ ดวงตาแดงก่ำไม่รู้ว่าเกิดจากความเมา หรือเขากำลังร้องไห้
"หนูดีไม่ดะ..."//"เลิกตอแหลเสียที ฉันไม่ใช่ควาย"
ตุ๊บ!
กระเป๋าเสื้อผ้าของเธอนั่นเอง ไล่เธออกจากบ้านเหรอ
"หนูดีไม่ไป หนูดีรักพ่อเลี้ยง"
คำว่ารักของพ่อ มันทำเอา
