เมื่อแสนดีร้องไห้จนตัวโยน โดยที่มีพระรามนั่งมองอย่างเงียบ ๆ เขารู้สึกผิด รู้สึกแย่ไม่ต่างจากเธอหรอก แต่เขาไม่กล้าพอที่จะไปสัมผัสร่างกายเธอเพื่อปลอบประโลมหรือพูดอะไรดีๆ กับเธอในตอนนี้ เพราะรู้ดีว่าทำรุนแรงกับเธอไปจริงๆ
"เท่าไหร่เหรอค่ะ หนี้ที่หนูดีต้องชดใช้คุณ" หญิงสาวถามเสียงสั่น
"....."
เธอถามเขา แต่ได้เพียงความเงียบกลับมา
"ในเมื่อพ่อเลี้ยงบอกว่า หนูดีเป็นแค่นางบำเรอที่ต้องขัดดอก ชดใช้ร่างกายแทนเงินที่พ่อหนูดียืมคุณมา แล้วมันเท่าไหร่กันเหรอค่ะ เผื่อหนูดีจะหาทาง หามาชดใช้พ่อเลี้ยง แล้วชีวิตหนูดีจะได้เป็นอิสระ"
แววตาที่เคยอ่อนโยน มองเขาด้วยความรักอย่างไม่เคยปิดบัง บัดนี้กลับเย็นชาอย่างประหลาดจนพระรามเสียววาบไปตั้งแต่เส้นผมจนถึงปลายเท้า เพราะตอนนี้แสนดีเหมือนคนที่ไม่มีชีวิตจิตใจ เธอแหลกสลายจากการที่เขาทำร้ายจิตใจเธออย่างหนัก
"ไม่ต้องพูดถึงยอดเงินหรอก รู้แค่ว่าเธอไม่มีปัญญาจะชดใช้หร
