เมื่อเดินออกมาจากห้องครัวก็พบว่าพี่ชายของเธออาบน้ำแต่งตัวใหม่เรียบร้อยแล้ว รุจรวีซึ่งเดินตามหลังฌอนจึงได้แต่ค่อยๆ เดินไปนั่งลงข้างๆ พี่ชายของเธอ ซึ่งบัดนี้ใบหน้าคมสันนั้นก็ยังไม่คลายอาการเคร่งเครียด ผิดกับแขกผู้มาเยือนที่มีรอยยิ้มประดับอยู่ไม่เสื่อมคลาย
“อะแฮ่ม” ทาริกาทำเสียงกระแอมไอในลำคอเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ เมื่อเห็นว่าพี่ชายของรุจรวีนั้นปรายตามองหน้าระรื่นของลูกชายเธอแล้วทำสีหน้ามึนตึงยิ่งกว่าเคย แล้วก็ได้ผล เมื่อทุกๆ คนภายในห้องรับแขกนี้หันมามองทางเธอเป็นจุดเดียว “แม่ว่า...คงถึงเวลาที่เราจะได้คุยธุระกันเสียทีเนอะ” ทาริกาหันไปพยักพเยิดกับทุกคน โดยเฉพาะกับรวีวิทย์ที่เธอรู้ว่าพี่ชายของรุจรวี ไม่กล้าชักสีหน้าไม่ดีใส่เธอและสามี
“ครับ”
รวีวิทย์ตอบพลางพยักหน้ารับ พลางคิดว่าพูดกันวันนี้ไปเลยก็ดีเหมือนกัน ตอนนี้เรื่องราวทุกอย่างชักจะบานปลายและเลยเถิดเกินกว่าเขาจะควบคุมมันได้แล้ว นับตั้งแต่
