“น่าไม่อาย ช่างกล้าว่า ที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณนะคะ”
“โอเค โอเค๊ เพราะฉัน ยอมรับผิดแล้ว” หนูอัญทำหน้าตูมใส่
“แหมมมม.... ตอนนี้อะไรก็ง่ายไปหมดเลยนะคะ...อย่าลืมนะคะว่าคุณติดทัณฑ์บนสองปี อย่าดีแตกเสียละ เค้าไปแล้วไม่กลับมาแน่...อย่างเค้านะหาใหม่ได้ง่ายดายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากอีก อย่าคิดว่าดีมีแต่ที่ตัวเอง...โอ้ย!” หนูอัญร้องออกมา เมื่อถูกเข้กกระโหลกส่วนหน้า
“อย่าพูดจาแบบนี้อีก ได้ยินแล้วอดมโนไม่ได้...หึง เข้าใจมั้ย”
ฮิฮิฮิ...เสียงหัวเราะค่อยๆจางลง เมื่อดวงตาสองดวงสบประสานกัน “แค่สองปีเอง”
“ตั้งสองปีต่างหาก...แต่ฉันจะรอนะ”
“ขอบคุณนะคะ เค้าสัญญาว่าจะตั้งใจเรียน”
“สองปีหนูอัญจะเรียนจบได้จริงๆเหรอ...”
“จบแน่นอนค่ะ” ชอว์หลี่ตามองคนตรงหน้า เธอเรียนแค่ปีหนึ่งแต่ต้องออกกลางคันเพราะตัวเขา หนูอัญขอให้เขาคืนสถานะตัวตนของเธอที่เขาสร้างสถานะการณ์ว่าเธอเสียชีวิตแล้ว เธอให้เขาแก้ไขเรื่องตรงนี้
