ชอว์ไม่ใช่คนโง่ เขารู้สึกถึงการมีอำนาจในตัวเอง และจากที่พยาบาลสาวแสดงความเคารพและนอบน้อมเขาแบบนี้ต้องมีอะไรมากกว่าแค่ที่เขาเป็นลูกแม่เท่านั้น ก็เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมานอนอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ต้องรอให้เช้าก่อนทุกอย่างคงกระจ่างมากขึ้น ชอว์จึงแค่นอนนิ่งๆ ปล่อยให้เวลาเดินไปข้างหน้า จนคนข้างกายเริ่มรู้สึกตัวในเวลาเช้า ชอว์ปิดดวงตาลงและรอดูว่าเธอจะทำอะไรกับเขา เธอคนนี้ต้องสำคัญมากไม่น้อยเลยทีเดียว
“อรุณสวัสดิ์ชอว์...ฟืดดดดด” หนูอัญทักทายตามปกติที่เคยทำมาตลอดสองเดือน เธอลุกจากเตียงทำภารกิจของตัวเอง ชอว์ค่อยๆลืมตาขึ้นและมองแผ่นหลังบอบบางหายเข้าไปหลังประตูอีกบาน สี่สิบนาทีต่อมาเธอกลับออกมาพร้อมกับการแต่งตัวใหม่ “เค้าไปแล้วนะ! ฟืดดดด” หนูอัญหอมแก้มที่หนวดเคราขึ้นครึ้มมาอีกครั้ง เดี๋ยวเจ้าหน้าที่คงมาจัดการให้ตามปกติ หนูอัญเรียนรู้การโกนหนวดให้ชอว์แล้ว แต่เธอจะทำให้เขาก็เฉพาะตอนที่เธอไม่ต้องออ
