ตอนนั้นผมมองเข้าไปในดวงตามัน ผมแสยะยิ้มให้มัน และเมื่อเห็นแววตาหวาดหวั่นของมัน “ไม่นะ! สเปนส์...” เสียงร้องห้ามของแม่ผม แม่ร้องไห้หนักอีกแล้ว ตอนนั้นผมได้ยินแม่ร้องไห้ แต่ผมสัญญากับตัวเองว่า แม่จะร้องไห้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ผมกำลังจะหยุดความเศร้าของแม่ สิ่งที่ผมคิดในตอนนั้น
“ลาก่อน...” ปัง ปัง ปัง ปัง
ครึก! ครึก! ผมจดจ้องมองร่างสูงใหญ่ ดวงตามันเบิกโพลง มันตกใจจนวินาทีสุดท้าย มันคงคิดว่าผมจะไม่กล้ายิงมัน ซึ่งตอนนี้มันรู้แล้วว่ามันคิดผิด ผมยิ้มให้กับมันซึ่งมันค่อยๆทรุด เลือดมันทะลักออกมามากมาย และม่านตาของมันก็ค่อยเปิดกว้างขึ้นจนมันนิ่งไป
กรี๊ดดดดด แม่กรีดร้อง “สเปนส์...” ควับ! แม่คว้าปืนในมือผมออกมา และแม่ก็เอาปืนไปเช็ดด้วยเสื้อเต็มไปด้วยอารมณ์ความหวาดกลัว ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจมองมาทางแม่ ผมแย้มยิ้มให้กับร่างที่ไร้วิญญาณตรงหน้า เหลือเชื่อผมมีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำลงไป
“ลูกแม่! ลูกต้อ
