เธอไปไหนมาไหนเขาก็ตามไปช่วยเหลือ หิ้วของถือของให้ อากาศร้อนก็กางร่มให้ ฝนตกก็กางร่มให้ ในขณะที่ตัวเองยอมเปียก
แดนไทยกับบิดาคิดว่ามารดาได้สำนึกตัวแล้ว ต่อไปคงไม่กล้าคิดทำเรื่องเลวร้ายอีก ทั้งสองจึงพาท่านกลับมาอาศัยอยู่ที่บ้านหลังเดิม และบอกไปว่าเงินลงทุนที่รัชต์ให้ยืมมาทำให้สามารถกอบกู้กิจการคืนมาได้ ด้วยความที่ดรุณีไม่เคยทำงานอะไรมาก่อน เธอไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับธุรกิจเลย จึงเชื่อสนิทใจ
ดรุณีไม่ทำตัวเหมือนก่อนอีก ไม่ดูถูกคนอื่น ไม่คบคนแค่เปลือกนอก และเปลี่ยนไปทำบุญทำทานนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมแทน ทำให้ครอบครัวอบอุ่นไร้เสียงทะเลาะเบาะแว้งเหมือนในอดีต
ดรุณีเดินทางไปหาพรนัชชาเหมือนที่ลูกชายทำ เอาของบำรุงที่ทำด้วยตัวเองไปฝาก และขอโอกาสให้ตัวเองได้มาดูแลหลาน พรนัชชาไม่ได้ว่าอะไรเมื่อเห็นท่าทีเป็นมิตรของดรุณี
“แม่ผัวแกกับลูกชายเขาดีเนอะ นี่ก็หลายเดือนแล้วยังเสมอต้นเสมอปลายกับแกอยู่เลย” นิชาพูดกับ
