สองสาวก็โผล่มาเสียก่อน โชคดีที่เขาได้ยินเสียงคนคุยกันเลยแอบฟังจนได้รู้ว่าใครมาหามารดา เขาจึงรีบหลบฉากออกไปก่อนเพราะละอายใจเกินกว่าจะเข้าไปแสดงตัว และยังมีความคิดเช่นเดิมว่าพรนัชชาเลิกกับแดนไทยน่ะดีแล้ว จะอยู่กับครอบครัวที่ไม่ต้องการตนไปทำไมกัน
เข้มนำข้าวของที่ซื้อมาฝากมารดาวางเอาไว้ตรงบันได ก่อนจะทิ้งข้อความเอาไว้ เขาเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์นั่นทำให้ไม่มีใครสามารถติดต่อเขาได้
เขาละอายใจเกินกว่าจะพบหน้าพรนัชชา หรือจะกลับไปทำงานที่บ้านหลังนั้นอีกแล้ว ขืนกลับไปแดนไทยคงฆ่าเขาทิ้งแน่
นางนงนวลเห็นข้าวของที่วางอยู่เต็มและมีจดหมายน้อยเขียนเอาไว้ก็รีบเปิดออกอ่าน นางเรียกลูกชายอยู่หลายรอบคิดว่ายังอยู่แถวนั้น แต่เมื่อไม่มีการตอบรับ นางก็ทิ้งตัวนั่งลงอย่างอ่อนแรง พลางน้ำตาไหลพราก อยากเจอหน้าลูก อยากถามไถ่ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้เจอ เลยทำให้รู้สึกเสียใจ เข้มเป็นลูกชายที่กตัญญู สมหมายซึ่งเป็นพี่ชายขอ
