เสียงกุกกักดังขึ้นไม่เบา ทำเอาคนที่ตั้งใจจะนอนตื่นสายต้องตื่นขึ้นมาอย่างจำใจ ปรานต์ดึงทึ้งผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเองอย่างหัวเสีย มองคนที่ก้มๆ เงยๆ อยู่ที่ระเบียงและยังเปิดผ้าม่านให้แดดส่องแสงสว่างจ้ามาในห้องอีก
“ยัยบ้าเอ๊ย! ทำอะไรวะเนี่ย” ร้องตะโกนอย่างหงุดหงิด ลุกจากเตียงเดินไปจะต่อว่าเสียหลายคำ ทว่าเมื่อเห็นสิ่งที่ฟาริสากำลังทำอะไรบางอย่างก็ต้องกลืนคำพูดที่คิดจะด่าลงคอไปก่อน มีคำถามที่ว่าเธอทำอะไรของเธอกัน
“ทำอะไร” ไม่รอให้ความสงสัยอยู่นานโผล่หน้าขาวๆ ส่องไปดูข้างนอก ฟาริสาลดกล้องในมือลงเงยหน้าส่งยิ้มให้ พร้อมกับกวักมือเรียกให้ปรานต์ก้มหน้าลงมาใกล้ คนถูกเรียกก็โน้มตัวลงต่ำอย่างงงๆ ฟาริสาโน้มใบหน้าหอมหน้าผากไปหนึ่งฟอดใหญ่ กำลังจะอ้าปากต่อว่าแต่ฟาริสาก็ไวกว่าชิงพูดตัดหน้าเสียก่อน
“อรุณสวัสดิ์ค่ะสามี”
“ไม่ใช่ผัว”
“ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นผัว บอกว่าเป็นสามีต่างหากค่ะ ไม่คิดจะหอมเมียคืนบ้างเหรอคะ
