ตอนที่ 44
หลังจากดำดิ่งลงไปในขุมนรกแห่งความชอกช้ำอยู่นานเกือบครึ่งชั่วโมง มินรญาก็ตัดสินใจเดินกลับเข้ามาภายในงานเลี้ยงอีกครั้ง แม้จะเจ็บปวด แม้จะเศร้าหมองกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่หล่อนก็บอกตัวเองว่าจะต้องทำใจยอมรับมันให้ได้ จะต้องรับมือกับความใจร้ายของดีเลียนให้ได้นานที่สุด
“ไปไหนมาเหรอญะญ๋า รู้ไหมว่าแม่ตามหาตัวหนูตั้งนานแน๊ะ” นับดาวเอ่ยขึ้นด้วยความโล่งใจทันทีเมื่อเห็นมินรญาปรากฏตัวในงานอีกครั้ง แม้ว่าหน้าตาของบุตรสาวจะดูไม่แจ่มใสอย่างที่ควรจะเป็นแต่มันก็ยังดีกว่าที่เจ้าสาวจะหายตัวไปจากงานแต่งในค่ำคืนนี้
“ญะญ๋าแค่ไปเดินเล่นค่ะ”
แม้ว่าลูกสาวจะพยายามเก็บซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้แค่ไหน แต่คนเป็นแม่อย่างหล่อนก็มองออกอยู่ดี นับดาวถอนใจออกมาเบาๆ และยกมือขึ้นแตะต้นแขนกลมกลึงของมินรญาอย่างให้กำลังใจ
“แม่รู้ว่าญะญ๋าเสียใจ...”
มินรญาก้มหน้าและส่ายหน้าน้อยๆ “ในเมื่อญะญ๋าเป็นคนเลือกเจ้าบ่าว
