ตอนที่ 62
หญิงสาวครางออกมาด้วยความรู้สึกรัญจวนอีกครั้งเมื่อคนตัวโตยอมหยุดจูบปากอิ่มที่ชอกช้ำบวมเป่งของหล่อนแล้ว แต่ก็แค่อึดใจเดียวคนตัวโตก็เปลี่ยนเป้าหมายจากกลีบปากสีเชอรี่สุกมาเป็นซอกคอขาวละมุนที่หอมกรุ่นราวกับทุ่งดอกไม้แทน เขาดูดเม้มด้วยปากร้อนจัด โลมเลียด้วยปลายลิ้นชุ่มฉ่ำ ทิ้งรอยชอกช้ำเอาไว้บนผิวขาวผ่องของหล่อนในทุกๆ ที่ที่เขาเคลื่อนผ่าน ไม่นานใบหน้าหล่อลากดินของดีเลียนก็ต่ำลงมาถึงเนินอกอวบอัด และนั่นก็ทำให้สติที่เหลืออยู่น้อยนิดของมินรญาเอาชนะความปรารถนาได้ชั่วคราว
“อย่าค่ะ...”
“มันสายเกินไปที่จะพูดคำนี้แล้ว มินรญา”
แล้วเสื้อตัวสวยของหล่อนก็ถูกกระชากออกไปจากร่างอย่างป่าเถื่อน ก่อนจะตามด้วยบราเซียร์ลูกไม้สีขาวที่ปลิวตามไปติดๆ มินรญาตกใจพยายามดิ้นหนี แต่ก็ถูกคนตัวโตผลักให้ร่างอรชรนอนหงายลงกับเตียงนอน และเขาก็ตามลงไปทาบทับ
“เลิกแสดงละครว่าเธอไม่เคยถูกผู้ชายฟัดมาก่อนได้แล้ว มันน่าท
