ตอนที่ 50
“มินรญา... มินรญาฉันบอกให้หยุดไง!” ดีเลียนไล่ตามตะครุบข้อมือบางได้ทันก่อนที่เจ้าของร่างอรชรจะก้าวข้ามธรณีประตูห้องหอเข้าไป เขากระชากหล่อนให้มาปะทะแผงอกของตัวเองอย่างไม่ปรานีปราศรัย
“ปล่อยญะญ๋านะ อย่ามายุ่งกับญะญ๋าอีก เกลียดกันนักไม่ใช่หรือไง”
คนตัวโตแสยะยิ้มหยัน
“ใช่ ฉันเกลียดเธอมาก เกลียดเข้าไส้เข้ากระดูกดำ และที่ฉันแตะเนื้อต้องตัวเธอตอนนี้ก็เพียงแค่จะเตือนให้เธออยู่ห่างๆ เจอรัลด์เท่านั้นเอง”
“ญะญ๋าบอกแล้วไงคะว่าจะพยายาม”
“พยายามหรือ ฉันบอกเธอไปเมื่อคืน แต่พอเช้ามาเธอก็มาหัวเราะต่อกระซิกกับมันอีก คำสั่งของฉันมันไม่ศักดิ์สิทธิ์กับเธอเลยใช่ไหมมินรญา” ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ
มินรญากัดปากจนเจ็บระบม ขณะเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่ทำให้หล่อนเจ็บปวดทั้งกายและใจอย่างตัดพ้อน้อยใจ
“ถ้าไม่อยากให้ญะญ๋าเจอกับเจอรัลด์อีก พี่ดีเลียนก็ขังญะญ๋าเอาไว้สิคะ อย่าให้เห็นเดือนเห็นตะวันอีก...”
คนฟัง
