รักไร้กฎเกณฑ์

ปากแข็ง

เกรดเทอมแรกของนักศึกษาปี1ทยอยออกทีละวิชาแล้ว ปราการส่งผลการเรียนไปให้ผู้เป็นแม่ได้ดู ลูกชายคนเดียวที่ใช้ชีวิตโลดโผน ยอมกลับมาที่เมืองไทย เพื่อมาช่วยดูแลผู้เป็นพ่อ ที่เริ่มป่วยเป็นอัลไซเมอร์ระยะเริ่มต้น

"ถ้าพีทจบยูที่โน่นแล้ว พีทก็มาช่วยแม่ทำงานเถอะลูก ไม่ต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว "

ผู้เป็นแม่อ้อนวอนลูกชายคนเดียว เพราะรู้แก่ใจว่าลูกชายใก้ลเรียนจบแล้ว จึงรีบดึงตัวกลับมาที่ไทยก่อนที่จะทำงานที่โน่น

"พีทอยากไปเรียนแม่ เรียนที่มอก็สนุกดี "

ลูกชายบอกออกไป แล้วกดตัดสายทันที เค้าอดทนทุกอย่าง กัดฟันเรียนไฮสคูล สอบเข้ายูที่โน่น และยอมมูฟกลับมาที่นี่แล้ว แม่ควรจะยอมเค้าบ้าง ไม่ใช่จะบังคับอย่างเดียว

*ปราการไม่ใช่ปลา* ขอรางวัลครับ รางวัลเกรดA

*อาจารย์พิมลดา*ดีใจด้วยนะที่ได้เกรดA อย่าขออะไรที่มากเกินไปละกัน

*ปราการไม่ใช่ปลา * ทานข้าวด้วยกันที่ห้องพีทนะครับ คืนนี้1ทุ่ม

*อาจารย์พิมลดา *มื้อนี้จบที่สามทุ่ม ไม่มีดึกกว่านั้น

*ปราการไม่ใช่ปลา * ดีล

พิมลดามองดูข้อความที่เค้าส่งมา เธอรู้อยู่เต็มอกว่า ปราการชอบเธอ เค้าชัดเจนมาก แสดงออกตรงไปตรงมาเวลาอยู่ด้วยกัน แต่ความเหมาะสม มันค้ำคอเธออยู่ตรงนี้ เธอหวังว่า คำหวานของเค้า เสน่ห์ของเค้า ที่พยายามส่งมาหว่านล้อมเธอ จะหมดลงไวไว และเค้ากับเธอ จะเป็นแค่อาจารย์ กับ ลูกศิษย์ เพียงเท่านั้น

เชฟหนุ่มจัดการอาหารมื้อค่ำนี้ด้วยตัวเอง สเต็กเนื้อ สลัด และ ไอศรีม และไวน์ราคาแพง จะทำให้คืนนี้เป็นคืนที่พิเศษที่สุดสำหรับสำหรับเค้าและเธอ

เดรสสีดำสนิทถูกนำมาลองทาบทับ ก่อนจะถอดออกอย่างขัดใจ มันดูจงใจมากเกินไปไหม เธอไม่ได้มาเดทนะแค่กินข้าวด้วยกัน แถมห้องยังติดกันด้วย เสื้อยืดลายกราฟฟิค กับ กางเกงยีนส์ขาสั้น ถูกนำมาสวมใส่ พิมลดามองดูตัวเองแล้วถอนหายใจอีกครั้ง เธอจะใส่ชุดไหนดี อาจารย์สาววัย28ปี อยากจะรื้อเสื้อผ้าออกมาจากตู้ให้หมด ทำไมไม่มีชุดดีๆเลยสักตัว

คนดี

เธอกำลังถูกบททดสอบชีวิต เธอกำลังถูกชะตาชีวิตทดสอบว่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ไหม ประตูห้องถูกเปิดออกแล้ว เชฟหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กับกางเกงขาสั้น เผยให้เห็นหน้าอกเป็นแนว ลงไป

เดรสสีฟ้าที่สวมมาเหมือนจะใจตรงกัน

"วันนี้วันศุกร์ พี่เลยใส่สีฟ้า " พิมลดาแก้เขิน แล้วมองรอบห้องที่ตกแต่งอย่างสวยงาม ดอกไม้ เทียน และโต๊ะอาหาร

"พี่คงกลัวคนมอง แคร์สายตาคนอื่น พีทเลยจัดที่นี่ไว้ให้ "

เค้าบอกกับเธอ ก่อนจะพาเธอมานั่งที่เก้าอี้ แล้วเตรียมเสิร์ฟอาหารที่เตรียมไว้

"สุดฝีมือเลยนะครับ ชมได้ ติได้ แต่อย่าคายทิ้งนะครับ "เชฟบอกติดตลก ก่อนจะเปิดไวน์แดง ขวดใหม่แล้วจัดการเทให้แจกพิเศษ

"ลิมิตสามทุ่ม และ ไม่มีเจตนาจะมอมแน่นอน " เค้าบอกจากใจจริง ก่อนจะเสริฟอาหารทันที

พิมลดา เคยผ่านการเดทมาแล้ว เคยถูกเอาใจมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ความเป็นปราการ ทำให้เธอใจเหลวทันที เค้าหล่อ น่าตาดี เธอไม่เถียง เค้ามาดดี พูดเก่ง เธอก็ไม่ปฏิเสธ แต่เธอรู้สึกว่าเค้ามีบางอย่างที่ทำให้เธอติดใจ

ไวน์รสชาติดีถูกดื่มลงไปอึกแรก ตามด้วยเนื้อเสต๊กที่ย่างสุกพอดี "อร่อย เป็นเชฟได้เลย " เธอบอกพร้อมรอยยิ้ม

"ทำให้แฟนกินคนเดียวก็พอแล้ว "

คำตอบของเค้าทำเอาเธอสำลักทันที น้ำเปล่าถูกส่งยื่นมาให้ พร้อมกับทิชชูเนื้อนุ่ม นิ้วมือสัมผัสโดนริมฝีปาก ทำให้เธอร้อนรุ่มขึ้นมา ฟันเล็กขบเม้มไปที่นิ้วเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

"กัดเลย " เค้าบอกพร้อมกับใช้นิ้วลูบไล้ที่ริมฝีปากของเธอ

เก้าอี้ถูกขยับตำแหน่งให้ใก้ลชิดกันมากกว่าเดิม พิมลดาขยับตัวออก แต่เค้ากลับกักตัวเธอเอาไว้

"ถ้าพี่บอกหยุด ผมจะหยุด ถ้าพี่บอกพอ ผมจะพอ " เค้าวางเดิมพันลงบนมือเธอแล้ว

อาหารมื้อค่ำ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไวน์แก้วที่สองหมดลงไปแล้ว และเค้ากำลังเติมแก้วที่สาม ที่มาพร้อมไอศกรีม เจ้าของห้องเปิดม่านให้แสงสว่างส่องออกไปที่ระเบียง ก่อนจะเปิดประตูออกไปด้านหลัง แล้วเชิญแขกออกไปรับลมด้วยกันด้านนอก