เพนท์เฮาส์แม็กซ์ควิน
เธอมาถึงเพนท์เฮาส์ของแม็กซ์ควินเกือบๆ สามทุ่ม สองเท้าเล็กเดินเข้าไปข้างในอย่างประหม่าเล็กน้อย ในขณะที่หัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ถึงจะเจอเขาบ่อยแต่ก็ไม่เคยชินเลยสักครั้ง ยิ่งวันนี้เขานัดมาเจอที่เพนท์เฮาส์ส่วนตัวยิ่งทำให้ประหม่าเข้าไปอีก
ฟู่ว~
เสียงพ่นลมหายใจเบาๆ ตอนนี้เธออยู่หน้าประตูเพนท์เฮาส์แล้ว ยังทำใจกดกริ่งบอกเขาว่าเธอมาถึงแล้วไม่ได้
ติ๊งต่อง
และแล้วเธอก็รวบรวมความกล้ากดกริ่งจนได้ รอไม่นานเจ้าของเพนท์เฮาส์ก็มาเปิดประตูให้ กลิ่นตัวหอมที่ฟุ้งกระจายออกมาทำหัวใจเธอสั่นไหวอัตโนมัติ พอเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าแม็กซ์ควินยืนมองเธออยู่ด้วยสายตานิ่งๆ เช่นเคย เขาสวมใส่สีดำทั้งตัว โดยเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมลงมาสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแกร่งแน่นหนัน
“ญาณินมาแล้วค่ะ…”
“เข้ามาสิ”
เธอเดินเข้าไปข้างในตามคำเชิญ จังหวะเดินผ่านหน้าเขาเข้าไปข้างในเพนท์เฮาส์แอบขนลุกซู่เล็กน้อย เธอหยุดอยู่กลา
