วันต่อมา
ทะเล…
แสงแดดยามบ่ายสาดส่องลงมายังวิลล่าหรูริมทะเล เสียงคลื่นกระทบชายหาดดังแผ่วเบา แม็กซ์ควินยืนอยู่ที่ระเบียง ดวงตาคมเข้มทอดมองวิวทะเลเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย
การเดินทางมาที่นี่เริ่มต้นตั้งแต่เช้าตรู่ ญาณินเป็นฝ่ายปลุกเขาตั้งแต่หกโมงเช้าด้วยความกระตือรือร้นจนเขาอดยิ้มไม่ได้ ตลอดทางเธอทั้งพูด ทั้งหัวเราะอย่างร่าเริง ราวกับพลังงานไม่มีวันหมด เมื่อมาถึงจุดหมายในช่วงสาย ใบหน้าของเธอยิ่งเปล่งประกายด้วยความดีใจ เธอแทบอยู่นิ่งไม่ได้ วิ่งวุ่นสำรวจทุกมุมของวิลล่าอย่างตื่นเต้นจนเขาอดเอ็นดูไม่ได้
แค่ได้เห็นญาณินมีความสุข เขาก็พลอยรู้สึกมีความสุขไปด้วย เหมือนทุกอย่างในโลกนี้สงบและสมบูรณ์แบบ เพียงเพราะมีเธออยู่ตรงนี้…
เสียงเปิดประตูห้องทำให้เขาหันไปมอง ญาณินเดินออกมาด้วยชุดเดรสบางเบาที่พลิ้วไหวไปตามลม ผิวเนียนของเธอดูเปล่งประกายยามต้องแสงแดด รอยยิ้มหวานประดับบนใบหน้า
“ที่นี่บรรยา
