สองปีต่อมา
“เคยจินตนาการถึงภาพนี้ไหมวะ”
“ไม่เคย”
“ครอบครัวมึงดูอบอุ่นดี เมียก็สวย ลูกก็น่ารัก”
ไรอันยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงมองภรรยาของแม็กซ์ควินที่กำลังเดินจับมือ ‘ดาลีน’ ที่เป็นลูกสาวคนแรกของเพื่อนสนิทอยู่สวนหลังบ้าน ท่ามกลางสายลมเย็นพัดผ่าน พานทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นไม่ใช่น้อย
ดีใจกับเพื่อนที่เริ่มต้นใหม่ได้สักที…
ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอ คำนี้ไม่เกินจริงเลย ทุกอย่างดูลงตัวไปหมดทั้งเมียและลูก เห็นแม็กซ์ควินเย็นชาแบบนี้แต่เวลาอยู่กับเมียและลูกมันอ่อนโยนมาก
“เมื่อไหร่มึงจะมีบ้าง”
“เรื่อยๆ ไม่รีบ” ไรอันตอบเสียงเรียบ
“หึ หมายถึงกินเงียบๆ ไปเรื่อยๆ?” เขากระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับส่งเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะขยับริมฝีปากพูดแซวมัน
“ช่วงนี้ไม่ค่อยมีแล้ว งานเยอะ”
“แสดงว่าของขาดมานาน”
“สัส”
เขายิ้มแล้วพลางส่ายหน้าไปมา วันนี้มีปาร์ตี้เล็กๆ ที่บ้านของเขา ไรอันว่างจึงมาก่อนคิรันที่ติดงานอยู่ มันบอกจะ
