ก้อนเนื้อข้างซ้ายคล้ายกับกำลังถูกบีบรัดจากอะไรสักอย่างจนรู้สึกปวดหนึบทรมานไปหมด ดวงตาคู่สวยเอ่อร้นด้วยคราบน้ำตา มันค่อยๆ ไหลกลิ้งลงมาบนผิวแก้มใสจนรู้สึกอุ่นวาบ
เธอหลุบตาลงต่ำ มือเล็กกำเข้าหากันแน่นจนเล็บจิกลงไปในฝ่ามือราวกับพยายามระงับความเจ็บปวดที่พุ่งเข้ามาทำลายหัวใจ เธอรู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์คาดหวังอะไรจากเขา แต่ทำไมความจริงที่ได้ยินถึงบีบคั้นหัวใจจนแทบหายใจไม่ออก
ตัวแทน…
คำนั้นดังก้องอยู่ในหัว ที่ผ่านมาเขาเห็นเธอเป็นเพียงตัวแทนของอดีตคนรัก แม้รู้อยู่แล้วว่าไม่มีสิทธิ์เจ็บปวด แต่ก็ไม่อาจต้านทานความรู้สึกเหล่านี้ได้
“วงในบอกว่ามึงกำลังคบกับญาณิน ถ้ามึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับญาณิน มึงทำแบบนั้นทำไมวะ” ไรอันถามอย่างไม่เข้าใจ
“พ่อจะจับคู่กูกับใยไหม กูเลยให้ญาณินมาแกล้งเป็นแฟนปลอมๆ ให้สักพัก”
ไรอันกับคิรันมองหน้ากัน ก่อนจะหันไปมองแม็กซ์ควินที่นั่งยกแก้วน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นดื่มด้วยท่าทางใจ
