เสือเหยียบรถมาด้วยความเร็ว เขามาถึงโรงพยาบาลภายในเวลาครึ่งชั่วโมง โชคดีที่รถไม่ติดมาก มาถึงก็มุ่งตรงไปแผนกสูตินารีเวชทันที เห็นคนเป็นแม่นั่งอยู่หน้าห้องตรวจกับร่างบางที่เขาคุ้นตา ถึงจะกระพริบตากี่ครั้งก็ยังเห็นเป็นเธอคนเดิม
"มะปราง"เสียงทุ้มเรียกชื่อแผ่วเบา ร่างกายอ่อนแรงไปหมด นี่เธอมาอยู่กับแม่เขาได้อย่างไร หรือที่แม่อยากให้เขากลับบ้านเพราะแบบนี้ พลันใจก็เจ็บแปลบ เจ็บที่ไม่สนใจเรื่องที่แม่บอก เจ็บที่เป็นคนไม่เชื่อฟังแม่
"อ้าว...ตาเสือ มาทำไม บอกแล้วแม่แชร์ผิด"คนเป็นแม่พูดพลางยิ้มอย่างหยอกล้อ แต่ทว่าลูกชายเธอไม่ได้สนใจ กลับเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่นั่งหันหลังอยู่ข้างเธอ
"มะปราง...ทำไมมาอยู่นี่?"คนตัวเล็กในชุดคลุมใหญ่กว่าตัวเล็กน้อย หันหน้ามองตามเสียงที่คุ้นเคย ไม่ได้มีอาการตกใจเท่าเขาที่ยังคงจ้องหน้าเธออย่างคาดคั้นคำตอบทุกอย่าง
"เชิญคุณมนัสนันท์ ห้องตรวจหนึ่งด้วยค่ะ"
เสียงพยาบาลเรียกชื่
