หลังกลับมาจากออสเตรเลีย เคทดูมีความสุขมาก มากจนเพื่อนร่วมงานสังเกตเห็น
“อิจฉาคนได้ไปต่างประเทศกับสามีจังเลย”
“เนอะอิงฟ้า ดูจากดาวอังคารก็รู้ว่าพี่เคทแฮปปี้มว้ากกกก”
เพื่อนร่วมงานทักขณะที่เคทเดินแจกของฝากพวกเธอ
“รู้ได้ยังไง” เคทยิ้มแบบปิดไม่มิด
“ก็มันออกมาทางตากับทางรอยยิ้มไงคะ”
“คุณเคท”
“อ้าวคุณชา”
“สวยขึ้นหรือเปล่าเนี่ย สงสัยชาต้องไปเที่ยวบ้างละ ถ้าไปแล้วจะสวยขึ้นขนาดนี้”
“คุณชาก็”
“เคทไม่ได้ไปเที่ยวซะหน่อย เคทไปช่วยงานพี่วิทย์”
“งานอะไรน้า ถึงทำให้คุณเคทเบิกบานได้ขนาดนี้” น้ำชายิ้มอย่างรู้ทันหญิงสาวตรงหน้า
“งานที่เคทอยากทำทุกวัน”
“ชาอยากฟังละ ไปทานข้าวกันไหมคะ”
“ไปค่ะ” เคทกับน้ำชาเดินจูงมือกันออกไปทานข้าวเที่ยงที่ร้านประจำ
หลังสั่งอาหารเสร็จแล้วน้ำชาก็เริ่มซักไซ้ทันที
“มันเกิดอะไรขึ้นที่ออสเตรเลียคะ”
“คุณชาก็ ไม่ปล่อยให้เคทหายใจหายคอเลยนะคะ”
“ว่าไงคะ”
น้ำชาเท้าคางมองสา
