บทที่ 22 เตือนแล้วไม่ฟัง

1500 คำ

วีวิทย์ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า เขาเดินออกมาเคาะประตูห้องของภรรยา เคาะเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีใครมาเปิด เมื่อเขาลองหมุนลูกบิดดูก็พบว่าห้องไม่ได้ล็อก วีวิทย์ลองเข้าไปดูในนั้นก็ไม่เจอใครแล้ว เธอคงออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว ว่าแล้ววีวิทย์ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเธอ แต่ทว่าเธอไม่รับสาย โทรยังไงเคทก็ไม่รับสาย วีวิทย์จึงตัดสินใจโทรหาน้ำชา… “คะพี่วิทย์ ว่าไงเอ่ย” “เคทไปทำงานหรือยัง” “พี่วิทย์ ชายังไปไม่ถึงที่ทำงานเลยค่ะ ทำไมไม่โทรหาคุณเคทเองล่ะคะ” “....พี่โทรแล้ว” “เป็นอะไรกันคะเมื่อวานยังอินเลิฟอยู่เลย” “ถ้าชาไปถึงที่ทำงานแล้วเจอเคทก็ส่งข้อความมาบอกพี่หน่อยละกัน” “เป็นห่วงเหรอคะ” “น้ำชา!” “ห่วงก็บอกห่วงสิคะ จะอะไรกันนักกันหนา คนเป็นสามีภรรยากัน” “…” “โอ๋ๆ ชาแซวเล่น เดี๋ยวชาบอกให้นะคะ แล้วก็จะบอกให้ด้วยว่าพี่วิทย์เป็นห่วงใจจะขาดละ ช่วยโทรกลับที” “น้ำชา!!! พวกเธอนี่นะ ทำไมพวกผู้หญิงม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม