“เคท”
“พี่วิทย์” เคทวิ่งไปเข้ากอดสามีทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย วีวิทย์ที่เห็นแบบนั้นก็ปวดใจ เขาทนไม่ไหวทุกทีที่เห็นเธอร้องไห้
“คุณตาเป็นยังไงบ้าง” เขาเอ่ยพร้อมใช้มือลูบหัวปลอบใจเธอเบาๆ
“คุณตาอาการทรุดค่ะ มีลิ่มเลือดไปอุดที่ปอด”
“ไม่เป็นไรนะหลานเคท” คุณปู่เดินตามมาหาทั้งสอง พร้อมทั้งลูบหัวหลานสะใภ้อย่างปลอบใจ เคทที่กำลังใจไม่ดีไม่ทันสังเกตเห็นว่าแพรวาเดินตามหลังสามีเธอมาด้วย ในขณะที่ชายทั้งสองกำลังปลอบใจเคท แพรวาก็เอ่ยขึ้นให้เคทได้ยิน
“ทำใจดี ๆ นะคะคุณเคท”
วีวิทย์หันขวับไปจ้องหน้าเลขาตัวแสบ
“คุณแพร มาด้วยเหรอคะ” เคทเอ่ยถามเสียงอ่อน
“คือพวกเรารีบกลับมาน่ะค่ะ แพรเลยขอคุณวิทย์มาด้วย”
“…."
ขณะนั้นคุณหมอก็เดินออกมาจากห้องไอซียู วีวิทย์รีบเข้าไปถามอาการคุณตาทันที คุณหมอเชิญทั้งสามคนเข้าไปคุยในห้องเพื่อแจ้งข่าวร้าย
“มีเวลาไม่มากแล้วนะครับ”
แม้จะเตรียมใจมานานแต่พอเวลานั้นมาถึงเคทเองก็
