เช้าวันต่อมา_
"อื้อ..เมื่อยไปหมดเลย" เสียงหวานเอ่ยขึ้น ยืดแขนบิดตัวมาไปมาในที่นอน ทว่า...
"คุณ! เกิดอะไรขึ้นเนี้ย ไหนบอกจะพาฉันไปส่งที่โรงพยาบาลไง" เธอฟาดฝ่ามือบางลงต้นแขนใหญ่ ยามร่างสูงนอนเปลือยกายทั้งหมด มีแค่ผ้านวมปิดส่วนสำคัญเพียงเล็กน้อย ส่วนตัวเธอก็ไร้อาภรณ์สักชิ้น ชุดใส่ครั้งสุดท้ายต่างกระจัดกระจายข้างเตียง
"เธอเป็นคนบอกให้ฉันเอาเอง แล้วก็..." ปอร์เช่ลากเสียงเจ้าเล่ห์
"แล้วก็อะไร? พูดมาให้หมดเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"ขึ้นให้ฉันทั้งคืนด้วย" มุมปากหยักยกยิ้มพอใจ โอบรัดหน้าท้องราบให้เธอมานอนข้างกาย
"ไม่จริงอ่ะ ฉันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นเด็ดขาด"
"เธอเมาไง แล้วเธอก็ลืมตัวครางดังจนลั่นบ้าน" มือหนาบีบแก้มเนียนอย่างหมั่นเขี้ยว ล้วงเข้าใต้ผ้านวมมานวดขย้ำเต้าอกอวบเต็มมือ
"ทะลึ่ง! คุณอย่ามาฉวยโอกาสกับฉันอีกนะ" ร่างบางดันตัวเองลุกนั่งชัน ยกสองมือกุมขมับมันปวดไปทั้งศรีษะ ก่อนจะนึกถึงภาพเมื่อค
