"ห้าร้อยไร่เลยหรอ?" พริมพิจิกาอ่านโฉนดที่ดินในมือของตนเองด้วยความรู้สึกแปลกใจ แม้เธอจะสนิทสนมกับชายหนุ่มมานาน แต่ทว่ากลับไม่เคยรู้มาก่อนว่าดินร่ำรวยถึงขั้นให้ที่ดินมูลค่าสูงเป็นของขวัญวันแต่งงานได้ง่ายดายเช่นนี้
"พริมรับไว้ไม่ได้หรอกนะคะพี่ดิน" เธอพึมพำกับตนเองในขณะที่ดึงเอากระดาษใบเล็กที่ยังคงอยู่ในซองอีกใบหนึ่งออกมาดู หญิงสาวเห็นว่าเป็นการเขียนการ์ดอวยพรในวันแต่งงานจึงคลี่ยิ้มออกมา
"เอ๊ะ! ลายมือคุ้นๆ" พริมพิจิกาจำได้ดีว่าในการ์ดอวยพรคือลายมือของดิน แต่สิ่งที่เธอแปลกใจก็คือลายมือของพี่ชายคนสนิทกลับละม้ายคล้ายคลึงกับลายมือในกระดาษแผ่นนั้น คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย
"เป็นไปไม่ได้...พี่ดินไม่มีทางทำแบบนั้นกับคำเหม่ยแน่นอน!" ร่างบางรีบเดินกลับที่เตียงพร้อมกับคว้าชุดคลุมมาสวม จากนั้นจึงหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กมาวางบนตัก มือเรียวล้วงเอากระดาษแผ่นนั้นออกเพื่อเปรียบเทียบลายมือในกระดาษ
