"พูดเรื่องบ้าบออะไร เธอก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าวันนั้นเราไม่ได้มีอะไรกัน ทำไมถึงยังกล้าพูดแบบนี้ออกมาฮะ!?" ปักษ์ถามเสียงดุดัน เขาชักสีหน้าบึ้งตึงและยังแสดงแววตาเกรี้ยวกราดเสียจนคำเหม่ยรู้สึกหวาดกลัว พริมพิจิกาเห็นท่าทางโกรธจัดของสามีหนุ่มจึงเดินเข้ามาใกล้และกอดรั้งท่อนแขนกำยำของเขาไว้
"พ่อเลี้ยงอย่าลืมสิคะว่าความลับไม่มีในโลก เพราะฉะนั้นคุณจะปิดบังเรื่องของเราตลอดไปไม่ได้!"
"โกหก! เธอคิดจะปรักปรำฉันแบบนี้จริงๆหรอ?"
"พริมว่าเราขึ้นไปคุยบนห้องดีกว่าค่ะ"
"ไม่ค่ะ อายหรอคะที่สามีตัวเองทำคำเหม่ยท้อง!"
"คำเหม่ย! มันจะมากเกินไปแล้วนะ" ปักษ์ตะคอกเสียวดัง
"คำเหม่ยพูดความจริง คืนนั้นคุณปักษ์เขียนใส่กระดาษบอกรักคำเหม่ยแล้วยังทิ้งเงินไว้ให้อีกสองหมื่น" หล่อนโวยวายเสียงดังยิ่งขึ้น
"พูดเรื่องกระดาษแผ่นนั้นก็ดีเหมือนกัน" พริมพิจิกามองหน้าสามีหนุ่มสลับกับคำเหม่ยก่อนจะล้วงการ์ดอวยพรวันแต่งงานของดินอ
