ทางตัน...1
342 คำ
หญิงสาวทำอาหารด้วยความกังวล ก่อนที่จะนำมาเสิร์ฟให้บุตรชายอันเป็นที่รัก เด็กชายตัวน้อยรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย
"อร่อยที่สุดในโลกเลยครับแม่" เด็กชายมังกรยิ้มตาหยี
"งั้นก็ทานเยอะๆ นะครับ" ผู้เป็นมารดาลูบศีรษะเล็กของบุตรชายด้วยความรักสุดหัวใจ ในขณะที่แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า
"ครับ" รอยยิ้มของเด็กน้อยยังส่งมาที่ผู้เป็นมารดาตลอดระยะเวลาที่นั่งรับประทานอาหาร
หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว พราวแพรวก็พาเด็กชายมังกรกลับไปพักผ่อนในห้องนอน เด็กน้อยในวัยนี้ควรจะได้วิ่งเล่นอย่างสนุกสนานกับเพื่อนของพวกเขา แต่บุตรชายของเธอกลับไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนั้นได้ เนื่องจากปัญหาสุขภาพ ดั้งนั้นวันนี้หญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะเดินทางไปพบกับภารัณ ชายที่สร้างตราบาปชั่วชีวิตให้เธอ
“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาขอพบคุณภารัณค่ะ” พราวแพรวกล่าวกับเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ของบริษัทด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ทราบว่านัดไว้หรือเปล่าคะ” พนักงานสาวตอบกลับด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“ไม่ได้นัดค่ะ พอดีมีธุระด่วนต้องติดต่อคุณภารัณค่ะ” พราวแพรวเริ่มใจเสียขึ้นมาทันที เพราะดูท่าแล้วการเข้าถึงคนระดับภารัณต้องยากอย่างแน่นอน
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าไม่ได้นัดทางคุณภารัณไม่อนุญาตให้เข้าพบค่ะ” พนักงานสาวปฏิเสธการให้เข้าพบกับภารัณอย่างสุภาพ
“ขอร้องล่ะค่ะ ดิฉันมีเรื่องด่วนที่ต้องพบคุณภารัณจริงๆ” พราวแพรวส่งสายตาอ้อนวอนไปที่พนักงานสาว เพื่อหวังว่าเธอจะเห็นใจและจัดการติดต่อชายหนุ่มให้กับเธอ
“ดิฉันไม่สามารถให้คุณเข้าพบท่านได้จริง เพราะนี่เป็นคำสั่งของท่าน เชิญคุณกลับไปเถอะนะคะ” พนักงานสาวรู้สึกเห็นใจหญิงสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าเหลือเกิน แต่หากว่าเธอให้ผู้หญิงคนนี้เข้าพบโดยพละการ มีหวังเธอโดนไล่ออกอย่างแน่นอน
- ผู้เขียน
