ตำรวจนำกำลังปิดล้อมพื้นที่ทั้งหมดไว้ แล้วจึงให้ภารัณเข้าไปเจรจากับดาริกา ภารัณเดินเข้าไปด้านในอย่างช้าๆ สายตาของเขาสอดส่ายมองหาบุตรชายตัวน้อย แล้วสายตาของชายหนุ่มก็ไปสะดุดกับบุตรชายที่ถูดมัดมือมัดเท้าไว้ และกำลังหลับใหลอยู่ เขารีบตรงเข้าไปหาบุตรชายด้วยความเป็นห่วง “มังกรตื่นสิลูก” ภารัณเขย่าที่ร่างน้อยด้วยความเป็นห่วง เด็กชายมังกรค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ก่อนที่จะยิ้มออกเมื่อเห็นว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้าคือบิดาของเขา “พ่อครับ มังกรกลัว” เด็กน้อยเอ่ยออกมาทันทีที่เห็นหน้าบิดา “ไม่ต้องห่วงนะลูก พ่ออยู่ที่นี่แล้ว ไม่มีใครทำอะไรลูกได้หรอก” ภารัณรีบเข้าไปแก้มัดให้บุตรชายทันที แต่เมื่อเขาขยับเข้าไปจะแก้มัดให้บุตรชายเท่านั้น เสียงของดาริกาก็ดังมาจากด้านหลัง พร้อมกับปืนลูกซองสั้นที่จ่อเข้าที่หลังของเขา “จะทำอะไรล่ะคุณพ่อผู้แสนดี กับลูกชายผู้น่าสงสาร” ดาริกาดัดเสียงทำท่าแสดงความเห็นใจ แต่แววตานั้นเ