หล่อนหันไปมองเขา ก็เห็นว่าเขาทำหน้าบูดบึ้งใส่อยู่ หล่อนเม้มปากแน่น
“ก็พระองค์ทรงยุ่งอยู่นี่เพคะ”
“เรามีเวลาให้เจ้าเสมอ เพียงแค่เจ้าร้องขอมันกับเราเท่านั้น อาริตา”
นี่เขาจะรู้ไหมนะว่าคำพูดของเขาทำให้หัวใจของหล่อนหวั่นไหวแค่ไหน ยิ่งตกหลุมรักอยู่แล้ว ก็ยิ่งถลำลึกลงไปจนมองทางออกไม่เจอเลย
หล่อนจ้องมองเขาอย่างลืมตัว จนกระทั่งเขากระแฮมเตือนนั่นแหละถึงได้ละสายตาสำเร็จ
“หม่อมฉันขอตัวนะเพคะ”
“เจ้าจะไปที่ใดล่ะ”
“ก็แถวๆ นี้แหละเพคะ”
“งั้นเราจะไปกับเจ้าด้วย”
หล่อนรีบหันขวับไปมองคนพูดทันที ก่อนจะรีบปฏิเสธปากคอสั่น สายตาหื่นกระหายของเจ้าชายอัฟฟานทำให้หล่อนรู้สึกร้อนฉ่าเหลือเกิน
“ไม่... ไม่รบกวนดีกว่าเพคะ”
“เรายินดีไปกับเจ้าต่างหาก อาริตา”
เขาคว้ามือหล่อนไปกุมเอาไว้ และรั้งให้ร่างเล็กแต่อวบอัดเต็มตึงของหล่อนเข้ามาแนบชิด
“ปล่อยนะเพคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“เจ้าจะกลัวอะไร ในเมื่อเจ้าเป็นชายาของ
