“ไม่... ไม่เพคะ”
“งั้นก็อย่าน่ารักให้มากนัก เพราะเราไม่ใช่คนที่จะอดทนต่อความใคร่มากนัก”
เขาพูดจบก็ก้าวยาวๆ เดินนำหน้าไป หล่อนมองตามเขาไปอย่างมึนงง ไม่เข้าใจคำพูดของเขามากนัก
“เราทำตัวน่ารักตรงไหนเนี่ย หรือองค์ชายแค่แกล้งพูดประชดเรากันนะ”
หล่อนพยายามคิดหาคำตอบแต่ก็ยังหาไม่ได้อยู่ดี จึงทำได้แค่เพียงก้าวตามหลังเรือนร่างทรงพลังของผู้ชายที่เพิ่งจะปลดปล่อยน้ำข้นเหนียวเข้ามาในกายสาวเท่านั้น
พอมาถึงที่เดิม หล่อนก็มองเห็นกระโจมจำนวนมากกว่าสิบหลังตั้งเสร็จแล้ว มีหลังใหญ่ที่สุดซึ่งเป็นสีทองและอยู่ห่างออกมาจากกระโจมหลังๆ สีขาวพวกนั้น
“องค์ชายเสด็จไปไหนมาพ่ะย่ะค่ะ”
พอเจ้าชายอัฟฟานเดินทางมาถึง มาฮัดองครักษ์ผู้จงรักภักดีก็รีบถามทันที ก่อนจะปรายตามองมายังหล่อนด้วยความไม่พอใจนัก
‘มาฮัดยังคงเข้าใจว่าหล่อนคือพี่แมรี่สินะ’
งั้นก็แสดงว่าเจ้าชายอัฟฟานเป็นคนที่รักษาคำพูดเป็นอย่างมาก เขาบอกกับหล่อนว่าจะไ
