หลังจากเสพสมในอ่างน้ำและเลยมาถึงบนตั่งเตียงกว้างอยู่นานหลายชั่วโมง หล่อนก็ผล็อยหลับใหลไปด้วยความอ่อนแรงและอ่อนล้า จนกระทั่งตอนนี้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในที่สุด
ร่างอวบอัดเปลือยเปล่าผุดลุกขึ้นนั่ง สองมือยกขึ้นขยี้ดวงตาด้วยท่าทางงัวเงีย
“กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย”
หล่อนเพ่งมองผ่านรอยแยกของกระโจมออกไปก็เห็นแสงแดดแรงกล้าอยู่ภายใน
“คงจะใกล้เที่ยงแล้วสินะ”
หล่อนรีบก้าวลงจากเตียง รีบจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกไปจากกระโจมหลังใหญ่ เพื่อไปหาเขา เจ้าชายรูปงามเจ้าของบทสวาทแสนมหัศจรรย์ แต่พอก้าวออกมาก็พบว่ามาฮัดยืนรออยู่ก่อน หล่อนเลิกคิ้วสูงและมององครักษ์ของเจ้าชายอัฟฟานอย่างแคลงใจ
“มาฮัด”
ชายหนุ่มมองหน้าหล่อนอย่างไม่เป็นมิตร ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มและกระด้าง
“กระหม่อมมีบางเรื่องที่จะต้องกราบทูลพระชายาพ่ะย่ะค่ะ”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“เชิญพระชายาเสด็จทางนี้พ่ะย่ะค่ะ”
แม้จะรู้ส
