บทที่.39ผู้หญิงของผม.. [รัก]

1260 คำ

กรี๊ดดดด เสียงกรีดร้องดังก้องกังวาน สักพักตัวเล็กก็หมดสติไป ฟื้นตื่นขึ้นมาคล้ายกับอยู่ในโกดัง ชายฉกรรจ์ใส่สูทล้อมหน้าล้อมหลังซึ่งยืนอยู่ข้างชายวัยกลางคนที่ดูภูมิฐาน "หนูอยู่ที่ไหนคะ" เสียงสั่นพลอยใสเอ่ยถาม "แล้วพวกคุณเป็นใครจับตัวหนูมาทำไม" "เธอใช่ไหมที่กำลังคบหากับลูกชายของฉัน" "ลูกชาย..." "ฉันมีลูกชายเพียงคนเดียวเท่านั้น เก้าอี้รัฐมนตรีของฉันเหมือนจะสั่นคลอน เธอยังเข้ามาสร้างปัญหา" "คุณเป็นพ่อของกายหรือคะ" สายตาตวัดจ้องมองไปโดยรอบ เธอนั่งเพียงเก้าอี้แต่ไม่ได้ถูกล่ามหรือมัดเอาไว้ พลอยใสพยายามตั้งสติพูดออกไป "หนูกับกายเรากำลังคบหากันแต่อยู่ในกรอบไม่เคยล่วงเกินนะคะ" เสียงสะอึกสะอื้นพูด "ฉันหมั้นหมายไว่้ให้มันแต่งงานกับผู้หญิงที่ดีมีชาติตระกูล ไม่ใช่เธอที่ไร้หัวนอนปลายเท้า แถมแม่ยังเคยถูกจับข้อหาเปิดบ่อนการพนันในบ้าน กระจอก" "แล้วที่คุณทำแบบนี้ไม่คิดว่าลูกชายจะเสียใจหรือไงคะ กายเข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม