หลังจากที่เห็นภาพเหตุการณ์ ทำให้พลอยใสคิดได้ว่าเธอนั้นเป็นเพียงที่ระบายอารมณ์ของผู้ชายคนหนึ่ง หรือไม่เขาอาจจะแค่สงสาร
ยังไม่ทันกลับถึงบ้าน พลอยใสแวะร้านขายของชำ เธอกระจกดื่มเบียร์ที่ซื้อหลายกระป๋องอยู่หน้าร้านจนกระทั่งโบกแท็กซี่ไปยังคอนโดของอาจารย์ฟิคซึ่งเธอมีคีย์การ์ดกับกุญแจอยู่แล้ว
แกร๊ก
"กลับมาช้าจังเลยนะคะ" เจ้าของห้องมาถึงก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นพลอยใสนั่งอยู่โซฟา แถมมีกระป๋องเบียร์กระจัดกระจายวางตรงหน้า
"น่าแปลกจังที่เธอมาหาฉัน แล้วดื่มขนาดนี้ คงจะเมาเรียบร้อยสินะ"
"ใช่ค่ะ รู้ไหมคะทำไมหนูถึงต้องดื่มแอลกอฮอล์"
"ทำไม.."
"เพราะบางครั้งคนเมาก็กล้าพูดความจริงในสิ่งที่แม้จะรู้ผลกระทบอยู่แล้วก็ตาม"
ยิ่งคำพูดกำกวมทำให้ฟิคมึนงง
เขาถอดเสื้อสูทวางไว้พร้อมกับปลดกระดุมดิ่งเนกไทให้หลวมจากนั้นเดินตรงเข้ามานั่งด้านริมข้าง
"เธอมีอะไรไม่สบายใจบอกฉันได้นะ" ฟิคพูดเสียงนุ่มเงื้อมือจะแตะสัมผัสแต่พล
