บทที่.6 เล้าโลม..[เชื่อม]
936 คำ
"ถะ ถอยไปนะคะ"
"กลัวเหรอ..ไม่เห็นใจกล้าเหมือนตอนนั้นเลย"
พลอยใสไม่ตอบกลับด้านนอกเสียงยังคงพูดคุยกัน เป็นนักศึกษาหญิงอีกคณะวิชา
อื้ออออ!
ไม่ทันตั้งตัวก็โดนเขาขโมยจูบอีกครั้ง
สองข้อแขนเล็กถูกขึงติดฝาผนังห้องน้ำเย็นเฉียบ แต่ภายในใจส่งไอร้อนรุ่มคละคลุ้งไปทั่ว
แม้จะพยายามดิ้นขยับตัวแค่ไหน แต่เนื่องจากห้องคับแคบ อีกทั้งกลัวส่งเสียงร้องดังเล็ดลอดจึงหลับตานิ่งเงียบ ปล่อยให้เขาลวนลาม
เรียวลิ้นยาวเกี่ยวเกี้ยวแลกน้ำลายสักพักก็ผละออก
สายตาของเขาแน่นิ่งแถมยังจริงจัง ตอนนี้พลอยใสคาดเดาสถานการณ์ไม่ได้เลยสักอย่าง
หมับ
"อาจารย์ ย..หยุดนะ" มือของเขาเริ่มซุกซนเลื้อยลงมาบีบนมพร้อมขยำ "ออกไปนะคะ"
"ถ้าออกไปตอนนี้พวกนักศึกษาก็คงจะรู้ว่าเราสองคนทำอะไรกัน แน่ใจเหรอว่าอยากให้ฉันออกไป?"
"อย่ามาเจ้าเลยนะคะ มีสิทธิ์อะไรมา จ..จับนมหนู"
"แล้วคืนนั้นเธอมีสิทธิ์อะไรถอดกางเกงในทิ้งไว้รถของฉัน แถมยังบริสุทธิ์ คิดบ้าๆ อยากเสียตัวให้ผู้ชายที่ไม่รู้จัก"
"หนูบอกว่าให้ช่วยลืมเรื่องคืนนั้นไง อึกกก"
เขาไม่ตอบกลับเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะใช้ความรวดเร็วปลดกระดุมชุดนักศึกษา
นมสองเต้าขนาดพอเหมาะมือใส่บราสีขาวลายดอกไม้สวยหวานเหมาะกับใบหน้า
"มึงว่าไหมวิชาที่เราไปเรียนยากโคตรเลย" ด้านนอกเริ่มบทสนทนา "อีหนิงก็ไม่ให้กูลอกการบ้าน"
"มึงก็จ้างมันเลยสิ ได้ข่าวว่ามีคนจ้างมันทำรายงานด้วยนะ"
"จริงเหรอ..จ้างมันได้ด้วยเหรอ"
"อืมมม กูก็ว่าจะไปจ้างให้มันทำวิชาฝรั่งเศส"
"เออ ถ้าไปอย่าลืมเรียกกูนะ"
เคว้ง
ทันทีก็มีเสียงโครมคราม ทำให้เหล่านักศึกษาด้านนอกหยุดการสนทนา มองมายังห้องน้ำประตูที่ปิด
"หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ ฮึกกก" เสียงพลอยใสกระซิบกระซาบเมื่อตอนนี้เขาปลดบราจนจุกนมแข็งชูชัน
"ขอดูดหน่อย"
"ไม่ได้! อ๊าาาย์"
"เบาหน่อยสิเธอชอบใช้เสียงจังเลยนะ หึ"
"อาจารย์ ฮือออ"
กลายเป็นตัวเล็กดิ้นพล่าน เขารวบข้อแขนด้วยมือข้างเดียวพร้อมใช้เรียวลิ้นตวัดเลียรอบจุกนมดูดเสียงดัง จ๊วบจ๊าบ สลับกันทั้งสองข้าง
พลอยใสเม้มกัดริมฝีปากกลัวเสียงครวญครางเล็ดลอด
ตอนนี้เธอไร้ซึ่งทางหนีทำได้เพียงแดดิ้นไปมา ทั้งที่ปากต่อว่าแต่ร่างกายกับตอบสนองเขาโดยไม่รู้ตัว
แกร๊ก
สักครู่นักศึกษาที่พูดคุยกันอยู่ก็เดินออกไป เป็นจังหวะเดียวกับที่ชุดชั้นในของพลอยใสหลุดหล่น
อ๊ะ~อือออ~
แต่เสียงครางยังครวญเครือในลำคอยังดังต่อเนื่องเมื่อเขาไม่ยอมผ่อนปรน
แรงเล็กน้อยมีหรือจะสู้ผู้ชายร่างใหญ่ น้ำลายเยิ้มเชื่อมริมฝีปากกับจุกนมสีชมพูระเรื่อ ยิ่งเพิ่มความต้องการ
"อร่อยจัง" เขาพูดออกมาอย่างไม่อาย
"คนลามกคนนิสัยไม่ดี! คนผีทะเล!"
"เธอไม่ชอบหรือไง..แบบผีเลียหัว"
"อาจารย์ฟิค!!"
ครั้งนี้ไม่ด่าเปล่าตัวเล็กถลนตาใส่แต่การตอบสนองของเขากับยิ่งดูน่าสนุกเร้าใจ
ครืนนน
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดจังหวะ อาจารย์ฟิคกดรับสายพร้อมพูดคุยธุระ จากนั้นก็กดวาง
"เสียดายวันนี้มีประชุมด่วน" ฟิคหยิบบราที่หล่นร่วงขึ้นมาให้พลอยใส "เราน่าจะมีเวลาอยู่ด้วยกันนานกว่านี้อีกสักหน่อย เธอว่าไหม"
"ใครจะอยากอยู่กับอาจารย์คะ นิสัยไม่ดี"
"นี่คือ..สีหน้าตอนเธอโกรธแล้วเหรอ ฮ่าๆ"
"แล้วมันทำไมคะ"
"เปล่า ก็น่ารักดี"
โต้ม!
ทันทีที่พูดจบพลอยใสปลดล็อกแล้วผลักอาจารย์ฟิคออกไปพร้อมกระแทกประตูใส่
ครั้งนี้เหมือนว่าแรงของตัวเล็กจะเพิ่มขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะประโยคที่เขาพูดหรือเปล่า
พักเที่ยง
"มึงไปเข้าห้องน้ำนานมากเลยค่ะ" ฝนบ่นพลอยใส "ว่าแต่มึงไปเหมาผ้าอนามัยมาทำไมถุงใหญ่เวอร์"
"ก็ไม่รู้ว่ามันจะมาเยอะหรือมาน้อย"
"ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อทุกไซซ์ไหม ฮ่าๆ"
"แล้วมายไปไหน"
"มันก็อยู่แถวนี้แหละ แต่กับข้าวที่นี่อร่อยมากเลย"
สองสาวนั่งอยู่โรงอาหาร สักพักมายก็ตามมานั่งข้างพลอยใส ในรั้วของสถาบันพิเศษมีกิจกรรมพร้อมทั้งอาหารหรูหรามากมาย ค่าเทอมจึงแพง
"ขอโทษนะครับ ขอ LINE ได้ไหม" ชายหนุ่มในชุดนักบาสเดินเข้ามายื่นโทรศัพท์ให้มาย "พี่ชื่อโต๋นะครับ"
"ชื่อมายค่ะ อุ๊ย พี่โต๋ที่เป็นเดือนของภาคภาษาอังกฤษหรือเปล่าคะ"
"จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ ฮ่าๆ"
"ตัวจริงหล่อกว่าในโปสเตอร์มากเลยค่ะ"
"ขอบคุณที่ชมนะครับ อ๋อออ วันพรุ่งนี้น้องๆ ว่างกันไหม..พี่จะชวนไปปาร์ตี้ที่บ้าน ไม่ต้องกลัวนะครับ อยู่กันเยอะมาก ไปด้วยกันหลากหลายคณะเลย"
แน่นอนว่ามายรีบคว้าโทรศัพท์พร้อมกดLINE ID ให้ ก่อนที่จะตอบตกลงโดยที่บังคับพลอยใสให้ไปด้วยกัน คงเพราะมัวดีใจจึงไม่ทันสังเกต ขณะที่พูดคุยกับมาย สายตาของชายหนุ่มจ้องมองที่พลอยใสอย่างไม่ยอมลดละ เรียกได้ว่าแทบจะกลืนกิน
- ผู้เขียน
