ยืมรักพักใจ

บทที่.1 เด็กของฉัน[หนีเที่ยว ]

"กูไปสืบมาแล้วว่าเขาให้เข้าโดยที่ต้องอายุยี่สิบปีบริบูรณ์ขึ้นไปค่ะ" ฝนพูดอย่างหงุดหงิด ตามมาด้วยมาย 

"แล้วแบบนี้พวกเราจะเข้าไปเที่ยวได้ยังไง"

"รออีคนสำคัญก่อนดีไหม รายนั้นมาช้ามาก"

"อืมมม แต่เดี๋ยวมันก็มีแผนให้เราเข้าไปได้แหละ"

"นั่นไงมาแล้ว"

ฝนชี้นิ้วไปยังฟุตบาทถนน เด็กมัธยมปลายเพิ่งเรียนจบยืนรวมตัวกันข้างต้นไม้ใกล้กับ คลับดัง

"มาช้าจังเลยอีพลอยใส" ฝนทัก "วันนี้แต่งตัวซะน่ารักเหมาะกับแว่นที่สวมจริงๆ"

"ไม่ต้องมาประชดรู้มาสาย กว่าคุณแม่จะหลับแล้วปีนออกมาได้ ต้องใช้ความสามารถนะ"

"งั้นช่วยมาใช้ความสามารถตรงนี้ด้วยค่ะเพื่อน..พวกเราเข้าไปไม่ได้กูเพิ่งไปถามมา"

"เข้าข้างหน้าไม่ได้ก็เข้าข้างหลังสิ"

พลอยใส สาวน้อยน่ารัก ผอมบาง ภายนอกอาจจะเรียบร้อยเนื่องจากสายตาสั้นต้องสวมใส่แว่นตาสีชมพู

ฝน เพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเยาว์ ใบหน้าเฉี่ยวคม ส่วนสูงระดับมาตรฐาน หุ่นเล็กเอวบาง

มาย สาวสุดมั่นที่ไม่เคยยอมแพ้ใคร แถมยังชอบแต่งชุดเซ็กซี่เป็นประจำ ผมสั้นประบ่าสีน้ำตาล

เมื่อพลอยใสจัดแจงแผนการแค่รอเวลาพนักงานทำอาหารขนหมู่มวลผัก และ เนื้อ เข้าทางประตูด้านหลัง พวกเธอก็รีบวิ่งเข้าไปแล้วใช้สัญชาตญาณลัดเลาะไปกระทั่งจนถึงทางออกไปยังห้องน้ำในคลับ

"เย้! เก่งที่สุดเลย" มายชมพลอย

"วันนี้เป็นงานสำคัญของพวกเรา การฉลองเรียนจบในผับ เป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นจะตายไป"

"งั้นเดี๋ยวกูโทรเรียกพวกไอ้ตูนเลยนะ"

"อืมมม ฝนไปหาโต๊ะกัน"

ไม่รอช้าพลอยใสจับมือฝนเข้าไปในคลับครั้งแรกอย่างตื่นเต้น ทุกอย่างดูตื่นตาตื่นใจ ส่วนมายจัดแจงหนทางเพื่อให้เพื่อนร่วมชั้นเข้ามาจากด้านหลัง ฉลองเรียนจบมัธยมปลายด้วยกัน

ตือออ ดือออ

เพลงหลากหลายภาษาพร้อมกับแสงไฟปรับเปลี่ยนไปมาทำให้ฝนมึนงง

พลอยรีบสั่งเครื่องดื่มตามเมนูจากนั้นสักพักเพื่อนก็ตามมา

ทุกคนรู้สึกสนุกสนานเนื่องจากเป็นครั้งแรก ภายในโต๊ะล้อมไปด้วยนักเรียนอายุสิบแปดปีบริบูรณ์เกือบสิบคน แต่กฎหมายดันให้เพียงผู้ที่บรรลุนิติภาวะเท่านั้นที่เข้ามา

"ฉลองให้การสอบที่โคตรจะแย่" มายชูแก้ว

"ฉลองให้กับการได้เป็นนักศึกษาในเร็วๆ นี้" ฝนตะโกน

เฮ้!!!

ทั้งหมดดื่มแอลกอฮอล์สังสรรค์ หลายคนเต้นตามจังหวะ บางคนก็ชนแก้วกับโต๊ะด้านข้างตามมารยาท

"ขอโทษนะครับขอตรวจบัตรประชาชนหน่อย" จู่ๆ พนักงานก็เดินเข้ามาท่าทางเคร่งขรึม มายยืนอยู่ใกล้จึงตอบกลับ

"บัตรประชาชนอะไรคะ? ก็เราเข้ามาแล้วนี่"

"ใช่ครับ แต่อยากตรวจบัตรอีกครั้ง เห็นว่าหน้าเด็กไม่นึกว่าจะอายุยี่สิบปีกันแล้ว"

"แบบนี้เขาเรียกว่าบูลลี่กันนะคะ พวกเราอายุยี่สิบปีบริบูรณ์กันหมด"

"ถ้าอย่างนั้นรบกวนทุกคนโชว์บัตรประชาชนด้วยครับ"

มองแป๊บเดียวก็รู้ว่าเป็นพนักงานของร้านเนื่องจากเสื้อกั๊กที่สวมใส่เป็นลักษณะเดียวกันทั้งหมด

"เออ กูปวดท้องขอตัวก่อนนะ"

"ใช่ๆ สงสัยอาหารเป็นพิษขอไปโรงพยาบาลก่อน"

"รู้สึกเวียนหัวเหมือนไข้ขึ้นไปก่อนนะ"

"ตอนนี้แม่โทรมาตามไม่รู้ใครตาย! เจอกัน"

เพื่อนทุกคนต่างหนีเอาตัวรอดกันหมด

"เอ้า! หายไปไหนกันหมดเนี่ย" ทุกคนมัวแต่ดื่มด่ำจนไม่สังเกตว่าพลอยใสไปเข้าห้องน้ำ แต่เมื่อกลับมาจึงไม่เจอใครมีเพียงพนักงานส่งยิ้มให้ "เพื่อนของฉันอยู่ไหนคะ?"

"ดูเหมือนจะกลับกันหมดแล้วครับ"

"กลับ..จะบ้าหรือไงเราเพิ่งมาเอง"

"ผมให้ขอตรวจบัตรประชาชนก็หนีกลับกันไปเลย ว่าแต่คุณเองคงอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์แล้วใช่ไหมครับ ขอผมดูบัตรประชาชนหน่อย"

สาวน้อยทำอะไรไม่ถูกยืนหน้านิ่งเธอกำลังคิดหาทางออก

ตอนนี้ค่าใช้จ่ายบนโต๊ะก็น่าจะหลายบาทแถมยังต้องมาตรวจบัตรประชาชนทั้งที่อายุไม่ถึงเกณฑ์

"ร้านเราเคร่งกฎมากเลยนะครับ ถ้าตำรวจรู้ว่าปล่อยให้เด็กอายุต่ำกว่ายี่สิบปีบริบูรณ์เข้ามา อาจจะเกิดปัญหา ฉะนั้นขอตัวคุณไปโรงพักด้วยนะครับ" พนักงานพูดเสียงเรียบพร้อมยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

"เดี๋ยวนะคะ ถึงขนาดต้องไปโรงพักเลยหรือคะ?!"

"ใช่ครับถ้าหากมีใครแจ้งพวกเราก็แย่ ฉะนั้นส่งตัวให้ตำรวจน่าจะเป็นทางออกที่ดีกว่า"

"ขอร้องล่ะค่ะหนูไม่ได้ตั้งใจ พวกเราก็แค่อยากฉลองหลังเรียนจบม. ปลาย แค่นั้นเอง"

การเจรจาเหมือนจะไร้ผล พลอยพยายามยกมืออ้อนวอนเพื่อขอความเห็นใจ

หมับ

"มีอะไรกันหรือเปล่าครับ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือหนาคว้าจับไหล่ของตัวเล็กกระชากเข้ามาใกล้

"พอดีเราเจอเด็กอายุไม่ถึงเกณฑ์แอบเข้ามาครับ"

"เด็กคนไหน..หมายถึงคนนี้หรือเปล่า"

"ใช่ครับก่อนหน้านี้มีเพื่อนของเธอด้วยหลายคนเลย"

"ถ้าฉันจะขอร้องไม่ให้แจ้งตำรวจล่ะ พอดีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเด็กของฉัน"

"อ๋อออ ถ้าอย่างนั้นตามสบายเลยครับ ผมต้องขออภัยไม่ทราบจริงๆ ว่าเป็นเด็กของคุณฟิค"

พนักงานดูท่าทางเกรงกลัวก้มหัวให้ก่อนที่จะเดินเรียกออกไปโดยไม่สนบินค่าใช้จ่ายของพลอยด้วยซ้ำ

ตัวเล็กรีบผละถอยจ้องมองผู้ชายตัวสูงหุ่นล่ำ

สายตาของเขาแฝงด้วยบางอย่าง ความหล่อเหล่านี้ทำให้คนรอบข้างจ้องมองอย่างไม่ยอมละสายตา

"มาดื่มด้วยกันก่อนสิ ฉันชื่อฟิคนะ เราน่าจะอายุห่างกันหลายปี" ชายหนุ่มโน้มตัวลงเนื่องจากสัดส่วนความสูงห่างกัน

"พลอยใสค่ะ ขอบคุณพี่อีกครั้งนะคะที่ช่วย"

"ฉันไม่ยอมรับคำขอบคุณเพียงลมปาก"

"แล้วพี่ต้องการอะไรคะ..."

"เธอ หมายถึงอยากให้เธอมานั่งเป็นเพื่อนดื่มเหล้ากับฉันที่ส่วน VIP วันนี้รู้สึกเหนื่อยอยากผ่อนคลาย"

สามสิบนาทีต่อมา หน้าบาร์

"ทำดีมากรับค่าตอบแทนไปสิ" ฟิคยื่นเงินหลายพันบาทให้พนักงานคนหนึ่ง

"เล่นใหญ่เลยนะครับคุณฟิค จะให้ถึงขั้นแจ้งตำรวจ ฮ่าๆ แต่เด็กคนนั้นก็น่ารักดี"

"ไม่ใช่แค่น่ารัก ยังน่าสนใจมากอีกตั้งหาก หึ"