“แล้วคุณเอาไปวางไว้บนนั้นทำไมล่ะ ใช้สมองส่วนไหนคิด หรือใช้หัวแม่เท้าคิด”
“นั่นมันกำแพงบ้านผม” เขาชี้ไปยังกำแพงบ้าน
“นั่นมันก็กำแพงบ้านฉันเหมือนกัน”
“คุณไม่ควรปล่อยแมวมาวิ่งเล่นซนแบบนี้”
“คุณก็ไม่ควรปล่อยหมามาอึหน้าบ้านฉันเหมือนกัน” ทั้งสองจ้องตากันแบบไม่มีใครยอมใคร เรียกว่าตาต่อตาฟันต่อฟัน
“มันก็แค่อึ” เขายั่วต่อ การได้ยั่วเธอคือความสุขอันล้ำค่า
“แค่อึเหรอ เหอะ! ฉันเดินเหยียบขี้หมาของคุณ รู้ตัวบ้างไหม” เธอเหวใส่เสียงดัง เขาหัวเราะท้องคัดท้องแข็งเมื่อได้ยินเธอพูดแบบนั้น
“นี่หยุดขำเดี๋ยวนี้นะไอ้เกย์เสาไฟฟ้า” เธอหน้างอ ทำปากยื่น เท้าสะเอวมองเขาอย่างเอาเรื่อง
“โอเคๆ ผมไม่หัวเราะแล้วก็ได้ แหม... คุณนี่โชคดีเป็นบ้าเลย”
“โชคดีอะไรของคุณ”
“ผมเลี้ยงเจ้านิกกี้มาตั้งแต่เด็ก ยังไม่เคยเหยียบขี้มันเลย คุณนี่โชคดีเป็นบ้า ได้มีบุญเหยียบขี้มันเป็นคนแรก”
“โชคร้ายสิไม่ว่า จ่ายมาเลยค่าเก็บกวาดขี้
