“กลับบ้านไปได้แล้วค่ะ ฉันอยากอาบน้ำ”
“แบบนี้เรียกไล่เลยนะครับ”
“แล้วแต่จะคิดค่ะ” เธอดันแผ่นหลังของเขาออกจากบ้าน ก่อนจะปิดประตูบ้านอย่างแน่นหนา ณกรมองอย่างงุนงง แต่ก็แอบอมยิ้ม ถ้าตาไม่ฝาด เขาเห็นท่าทีขวยเขินของเธอด้วย
รินลดาถอนใจพรืดใหญ่ บิดามารดาจะมาแล้วเธอยังหาแฟนกำมะลอมาหลอกพวกท่านไม่ได้เลย คิดในใจว่าคงต้องพูดความจริงแล้วละ เอาเถอะ เป็นไงเป็นกัน
“ออกมายืนรับลมเหรอครับคุณหลักกิโลนมแบน” เสียงหาเรื่องดังมาจากบ้านข้างๆ แต่รินลดาไม่มีกะจิตกะใจจะไปทะเลาะเบาะแว้งด้วย “นี่คุณ วันนี้มาแปลกนะ กินยาผิดขวดหรือเปล่า” ณกรโบกไม้โบกมือไปมาอยู่ตรงหน้าหญิงสาว แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือความเงียบนิ่ง เธอทำเหมือนไม่เห็นเขา เหมือนเขาไม่มีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้
“อ้าว... มายืนรอรับแม่กับพ่อถึงหน้าบ้านเลยเหรอลูก” เสียงของมารดาทำให้รินลดาสะดุ้งหลุดจากภวังค์ความคิดอันแสนว้าวุ่น คนที่เธอไม่อยากเจอก็มาด้วย นที...
