เวลาเที่ยงตรงมนิษาก็มารับเขาไปทานข้าวตามที่นัดไว้ ทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องเดิมกันอีก เขานั่งทานข้าวคนเดียวเงียบ ๆ อย่างใช้ความคิด ขณะที่มนิษาไปทานอาหารกลางวันในส่วนของพนักงาน
จากนั้นก็เดินตามเขากลับมาที่บ้านพัก ราฟาเอลเข้าห้องนอนไปแล้ว มนิษาเห็นท่าทางของเขาก็พอจะรู้แล้วว่าชายหนุ่มไม่เคยคิดจะแก้ตัวหรือไขข้อเข้าใจผิดเลย แต่ถ้าจะให้เธอพูดเรื่องนี้ก่อนมันก็เหมือนกับว่าเธอนั้นอยากแต่งงานกับเขาจนตัวสั่น
ในเมื่อไม่ยอมพูดความจริงกับเธอ ทั้งที่เปิดโอกาสให้แล้ว จากนี้มนิษาก็ไม่คิดจะพูดเรื่องนี้กับเขาอีก สถานะระหว่างเธอกับเขาจะเป็นเพียงแค่เจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น
ราฟาเอลกลับออกมาอีกครั้งก็เห็นว่ามนิษายังนั่งอยู่ที่เดิม
“มะนาว ไปเดินเล่นกันไหม”
“ค่ะ”
เธอเดินตามหลังเขาไปเว้นระยะห่างพอประมาณ
“ผมมีเรื่องจะบอกคุณ แต่สัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ และไม่หนีผมไปไหน” ราฟาเอลหยุดเดินแล้วหันกลับมาเผชิญหน้า เขาค
