พอคุยกันจนเข้าใจแล้วมนิษาก็ชวนราฟาเอลออกไปนอนฟังเสียงคลื่นด้านนอกห้องพัก หญิงสาวเอนหลังอยู่บนเก้าอี้อาบแดดบุนวมตัวโต ขณะที่ราฟาเอลเดินถือไวน์ออกมาจากห้องพัก
“แค่ไวน์ใช่ไหมคะ” ตั้งแต่พลาดคืนนั้นมนิษาก็กลัวที่จะดื่มอะไรโดยไม่ตรวจสอบให้แน่ใจเสียก่อน
“ครับ ดูเหมือนคุณยังระแวงอยู่นะ” ราฟาเอลเดินอ้อมไปนั่งบนเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ติดกัน
“ค่ะ ตั้งแต่คืนนั้นฉันก็ไม่ดื่มอีกเลย”
“ถ้าอยู่กับผมคุณดื่มได้ตามสบายเลย เพราะยังไงผมก็ไม่ปล่อยให้คุณเป็นอันตรายอยู่แล้ว”
“เพราะคุณคือคนที่อันตรายที่สุดหรือเปล่าคะ”
ราฟาเอลหัวเราะพลางรินไวน์ส่งให้มนิษาอีกแก้ว
“พรุ่งนี้คุณจะออกไปไหนบ้างคะ”
“ผมต้องถามคุณมากกว่าว่าอยากไปไหนบ้าง ผมไปได้ทุกที่ขอแค่ไปกับคุณ”
“ขอนอนอยู่ที่นี่ทั้งวันได้ไหมคะ อยากนอนมองท้องฟ้าแบบนี้ กลางวันคงสวยไปอีกแบบ”
“ก็คงอย่างนั้น ว่าแต่คืนนี้คุณไม่คิดจะเข้าไปข้างในเลยเหรอ ผมว่าเราเสียวเวลานาแ
