กับดักตัณหา

เจ้านายคุณใจร้ายมาก

เครื่องบินลำใหญ่แตะที่พื้นรันเวย์ของสนามบินชางงีประเทศสิงคโปร์ได้สักพัก

หญิงสาวคนหนึ่งลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สีเหลืองสดออกมาจากสนามบิน

ตากลมโตมองหาป้ายที่บอกทางไปยังสถานีรถไฟฟ้าตามที่อ่านมาจากรีวิวในเพจยอดฮิต เธอลากกระเป๋าไปตามทางเดินอย่างคล่องแคล่ว ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงท่าเรือ Mariner of the sea

เรือขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าทำมนิษารู้สึกตื่นเต้นจนแทบจะทนรอไม่ไหว ขณะกำลังต่อแถวที่จุดเช็กอินเพื่อขึ้นเรือเธอก็มองไปรอบๆ เท่าที่มองด้วยสายตาทริปนี้แทบไม่มีคนไทยเลย หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็ตรงมายังห้องพักที่จองไว้ ซึ่งมีสองเตียงแต่น่าเสียดายที่หญิงสาวต้องนอนตามลำพังเพียงคนเดียว

ห้องที่เธอเลือกเป็นห้องที่มีมองเห็นวิวทะเล ด้านนอกระเบียงมีเตียงสำหรับนอนเล่น เป็นมุมพักผ่อนที่ดูแล้วคงสบายไม่น้อย และถ้าได้นอนอ่านหนังสือเล่มโปรดพร้อมกับมองทะเลไปด้วยคงมีความสุขไม่น้อย

เพราะเดินทางตั้งแต่เช้าเธอเลยยังไม่ได้ทานอะไร หญิงสาวตรงไปยังห้องอาหารบนเรือที่เปิดให้ทานให้ฟรีอยู่หลายห้อง พอทานจนอิ่มก็เดินสำรวจเรือเพื่อย่อยอาหาร

เดินมาถึงโซนสระว่ายน้ำที่อนุญาตให้แต่ผู้ใหญ่เข้ามาใช้บริการเธอก็นั่งลงพักขา บริเวณนี้ค่อนข้างเงียบ มีนักท่องเที่ยวเล่นน้ำอยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น

ระหว่างที่กำลังมองอะไรเพลินก็ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเป็นภาษาไทย

“ผมอยากพักผ่อนบ้างนะครับพี่”

“นายจะทิ้งงานมาแบบนี้ไม่ได้นะ”

“ทิ้งงานที่ไหนผมเคลียร์ทุกอย่างหมดแล้วนะครับ”

“มันมีอะไรมากกว่ามาพักผ่อนใช่ไหม บอกฉันมาตรงๆ นะ”

“ไม่มีอะไรทั้งนั้น บอกว่าอยากก็คืออยากพัก ผมทำงานติดๆ กันมากันมาเป็นปีแล้วนะครับ ของพักแค่ไม่กี่วันไม่ได้เหรอครับ”

“ฉันยอมให้นายพักผ่อนก็ได้ แต่ถ้าฉันโทรมานายต้องรับสายทุกครั้ง ถ้าไม่อยากนั้นฉันมาลากนายกลับแน่”

คนที่ดูอายุมากกว่าพูดด้วยสีหน้าและท่าทางจริงจังจนคนนอกอย่างมนิษาที่บังเอิญอยู่ใกล้ที่สุดรู้สึกขนลุกซู่

“ไม่ต้องมาขู่เลย กลับไปได้แล้วเดี๋ยวเรือก็จะออก”

“กลับจากเที่ยวครั้งนี้นายต้องรับไปหาฉันทันทีที่ลงจากเรือเข้าใจไหม”

“รู้แล้วน่า” คนตัวสูงกว่าท่าทางหัวเสียและเดินตรงมายังบริเวณที่เธอนั่งอยู่

เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงที่อยู่ถัดไปอีกสองเตียงพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่

“คนอะไร ใจร้ายชะมัด ขอเที่ยวแค่ไม่กี่วันยังมาตาม” เขาบนไปเรื่อย ก่อนจะรู้สึกตัวว่าตอนนี้มีสายตาอีกคู่กำลังมองอยู่

ราฟาเอลหันมามองแล้วเขาก็ตกใจจนทำอะไรแทบไม่ถูก ไม่คิดว่าจะเจอคนที่ตั้งใจมาตามหาตั้งแต่เรือยังไม่ทันออกจากท่า

“ขอโทษครับที่ผมเสียงดังไปหน่อย” เขารีบกล่าวขอโทษ อันที่จริงก็อยากจะชวนเธอคุยนั่นแหละ

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ผมโมโหไปหน่อยครับ แค่อยากมาเที่ยวแต่เข้าก็ไม่เข้าใจ”

“เจ้านายเหรอคะ” เธอถามกลับเพราะอย่างน้อยเขาก็พูดภาษาเดียวกับตัวเอง

แต่พอหันมามองหน้าเขาให้ชัด ก็ต้องแปลกใจเพราะดูแล้วเขามาเหมือนคนไทยเลยสักนิด ใบหน้าหล่อคม ผิวสีขาวแต่ไม่ถึงกับซีด คิ้วเข้มพาดเฉียง ดวงตาสีนิลดูมีเสน่ห์จนเธอเผลอจ้องอยู่นาน

“ครับ”

พอเธอหันมาสบตาแบบนี้ราฟาเอลก็รู้สึกใจเต้นแรง คืนนั้นเขามองเห็นเธอไกลๆ ก็หลงเสน่ห์เรือนร่างของเธอไปแล้ว แต่พอได้มองใกล้ เขาก็ยิ่งหลงมากขึ้นอีก ผู้หญิงคนนี้ผิวขาวราวกับน้ำนม เรียวปากบางเล็กสีหวาน ใบหน้าเรียวรูปไข่รับกับจมูกโด่งพองาม ดวงตากลมโตขนตาเป็นแพและดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะไม่ได้แต่งหน้าเลยสักนิดแต่มันสวยกว่าใครหลายคนที่เขาเคยควงด้วย ผมสีดำยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอดูเด่นขึ้นจนสะกดสายตาเขาได้เป็นอย่างดี

“ปกติเข้าใจร้ายแบบนี้ไหมคะ” มนิษาถามด้วยความสงสัยเพราะดูแล้วเขาคนนั้นจะโหดเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

“ไม่เท่าไหร่ครับ แต่ครั้งนี้ผมขอมาลงเรือมันหลายวันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น”

“น่าเห็นใจนะคะ เราเป็นลูกน้องบางครั้งก็ต้องตามอารมณ์เจ้านาย”

“คุณก็หนีเจ้านายมาเที่ยวเหรอครับ”

“ฉันยังไม่ทำงานก็เลยยังไม่มีเจ้านายค่ะ แต่กลับไปก็จะเริ่มงานแล้ว”

“เพิ่งเรียนจบเหรอครับ”

“ค่ะ”

“ผมถามได้ไหมว่าคุณเรียนจบอะไรมา”

“การโรงแรมค่ะ” เพราะเห็นว่าอีกคนดูท่าทางเป็นมิตรเธอจึงตอบเขาไปตามความจริง

“มาเที่ยวแบบนี้ก็ถือเป็นการหาประสบการณ์นะครับ งานบริการบนเรือก็ไม่ต่างจากงานโรงแรมเลย”

“ฉันก็คิดแบบนั้นค่ะ เลยตัดสินใจมาเที่ยวครั้งนี้”

“มาคนเดียวเหรอครับ” เขาถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเธอมาคนเดียว

“ค่ะ คุณล่ะคะ”

“คนเดียวเหมือนกันครับ ผมขอตัวก่อนนะครับไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของคุณ”

“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

“เช่นกันครับ แต่ผมยังไม่รู้ชื่อคุณเลย”

“ฉันชื่อมะนาวค่ะ เรียกนาวก็ได้”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณนาว ผมชื่อราฟครับ”

“เช่นกันค่ะคุณราฟ”

ราฟาเอลเดินออกมาจากโซนสระว่ายน้ำก็กลับไปยังห้องของตนเองซึ่งเป็นห้องพักแบบแกรนด์สวีตซึ่งเป็นห้องขนาดใหญ่ที่สุดบนเรือลำนี้

เขามาลงเรือโดยที่ไม่ได้วางแผนมาก่อนแต่ก็โชคดีที่ทางเรือสำรองห้องพักไว้หนึ่งห้องสำหรับแขกวีไอพีหรือคนในครอบครัวซึ่งตอนนี้เขาก็เป็นหนึ่งในนั้น เพราะเรือลำนี้เป็นธุรกิจของบิดาที่ทำร่วมกับเพื่อนซึ่งแต่ก่อนเขาไม่เคยคิดที่จะสนใจทางด้านนี้เลยสักนิด

แต่เมื่อสองคืนก่อนพอได้ยินว่าคนที่ตัวเองสนใจจะมาล่องเรือเขาจึงไม่รอช้าที่จะตามเธอมาด้วยโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดมากเลย เพราะนานแล้วที่เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนถึงขั้นอยากทำความรู้จักเหมือนกับเธอมาก่อน

และพอได้อยู่ใกล้ได้พุดคุย ราฟาเอลก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคนนี้คือ love at first sight เขาจะใช้เวลาที่อยู่บนเรือทำความรู้จักกับเธอให้มากขึ้น ทั้งสถานที่และบรรยากาศคงจะช่วยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาวางแผนไว้

แม้ว่าเรือจะกว้างและมีคนลงเรือมามากแค่ไหน แต่เขาไม่หวั่นใจเลยว่าจะหาเธอไม่เจอ เขารู้ว่าเธอพักห้องไหน จากการดูกล้องวงจรปิดที่จุดเช็กอิน

จากนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปเพราะเธอทุกสถานที่และทุกห้องอาหารจะมีการจองล่วงหน้าผ่านแอปพลิเคชัน เขาจึงรู้ตารางของเธอได้อย่างง่ายดาย

เหตุการณ์เมื่อครู่ที่เขากับเจโรมคุยกันไม่ได้อยู่ในแผนเลยสักนิด เขาไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นั่นและทำให้เธอเข้าใจผิดว่าเขากำลังหนีงานมาเที่ยว แต่ราฟาเอลก็ไม่คิดจะแก้ไขความเข้าใจผิด เขาอยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเขาไม่ใช่ราฟาเอลผู้ร่ำรวยจะมีผู้หญิงคนไหนสนใจเขาหรือเปล่า

ที่ผ่านมานั้นผู้หญิงส่วนใหญ่จะเข้าหาเขาเพื่อหวังผลประโยชน์กันทั้งนั้น บางคนขอแค่ได้ควงและเป็นข่าว บางคนถึงขั้นอยากมาเป็นนายหญิง แต่ยังไม่มีใครใกล้เคียงกับคำว่านายหญิงเลยสักคน เขารู้ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่เข้ามาหาเขาก็เพราะหวังในทรัพย์สมบัติกันทั้งนั้น

ราฟาเอลเป็นคนเจ้าชู้หาตัวจับยาก ควงผู้หญิงแทบไม่ซ้ำหน้า แต่มันก็แค่ความสนุกและความสุขชั่วคราวเท่านั้น ยังไม่เคยมีใครทำให้เขาใจเต้นแรงและอยากเข้าไปทำความรู้จักเท่ากับผู้หญิงที่ชื่อมะนาวมาก่อนเลยในชีวิต

อีกสองชั่วโมงเรื่อลำนี้ก็จะออกจากฝั่ง เขามีอีกหลายวันที่จะทำความรู้จักกับเธอและก็หวังว่าจะไม่เสียเวลาเปล่า เพราะเท่าที่ได้คุยกันแค่เล็กน้อยเขาก็พอมองออกว่าเธอไม่เหมือนคนอื่นที่เขาเคยเจอมาก่อนเลย