ร้าน ยาดองคลองใจ
"เจ๊นา! จัดเหบ้ามาชุดใหญ่" นุ่มนิ่มนั่งอยู่ในร้านช่วงเวลาเพิ่งจะสี่โมงเย็น
"กูยังไม่ทันเปิดร้านเลยอีนิ่ม"
"เลือกปฏิบัติเหรอ หนูจะโทรแจ้งตำรวจนะ"
"มาถึงก็ขู่กูเป็นหมาเลยนะ เอ่อ! จะแดกอะไรว่ามา"
"ขอยาดองชนิดที่ว่าดื่มแล้วลืมบ้านเลขที่"
"เดี๋ยวจัดให้"
เจ๊นาสนิทกับนุ่มนิ่มเป็นทุนเดิม จึงรีบยกเหล้าชุดใหญ่มาวางพร้อมทั้งผลไม้เปรี้ยวดองที่แถมให้
นุ่มนิ่มไม่สมใจรินใส่แก้วแล้วกระดกดื่มรัว
เวลาห้าโมงเย็น
ผู้คนเริ่มทยอยกันมาเนืองแน่น เนื่องจากร้านนี้ตั้งอยู่ในซอยที่รอบข้างไม่รบกวนใครจึงสามารถพูดคุยสังสรรค์กันอย่างสะดวกสบาย ซึ่งตอนนี้นุ่มนิ่มหัวฟาดหัวเหวี่ย งคว้าไมค์หยอดเหรียญเพื่อร้องเพลงเศร้า ตามอารมณ์ที่ใจกำลังปวดร้าว
"มึงปล่อยไมค์ให้ลูกค้าคนอื่นบ้างเถอะ" เจ๊นาพูด "คนอื่นหยอดเหรียญจะร้อง มึงก็ไปกดเพลงเศร้าเพลงเหงา ร้านเหล้านะไม่ใช่งานสวดศพ มึงจะร้องไห้อะไรนักหนา"
"เจ๊ไม่
