หลายวันผ่านไป
ไทป์ เพื่อนของเล้ง ยังคงไปมาหาสู่ เช่นเดียวกับวันนี้ที่แวะหอบข้าวของมาให้นุ่มนิ่มถึงบ้าน พบเจอกับผู้เป็นแม่ก็คุยกันอย่างสนุกสนาน ก่อนเห็นใบหน้าเศร้าหมองของสาวน้อยจึงรีบเอ่ยถาม "นิ่มไม่สบายหรือเปล่า"
"ปะ เปล่าหรอกค่ะ ช่วงนี้มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย"
"พี่เพิ่งกลับจากเมืองนอก ช่วงที่พี่ไม่อยู่เกิดอะไรขึ้น ไอ้เล้งมันดุด่าอีกหรือเปล่า บอกพี่ได้นะ"
"ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกค่ะ"
"มีอะไรให้ช่วยโทรมาได้ตลอดเลยรู้ไหม"
"หนูไม่อยากรบกวนพี่"
"รบกวนอะไร เราคนกันเอง"
"ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่แวะมาเที่ยวหา"
นิ่มส่งไทป์ขึ้นรถหน้าบ้าน เฝ้ามองรถเข็นคันหรูหราแล่นออกไปไกล ภายในใจรู้สึกหม่นหมอง จึงขอแม่ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกบ้าน
ตรงดิ่งเดินทางไป ร้านยาดองคลองใจ ของเจ๊นา เมื่อมาถึงก็สั่งเหล้าพร้อมกับแกล้มหนึ่งอย่าง
"วันนี้ไมค์กูพังมึงร้องเพลงไม่ได้นะ" เจ๊นากล่าว
"หนูไม่มีอารมณ์ร้องเพลงหรอกเจ๊"
