EP.10 พี่ชื่อไทป์... [อุบัติเหตุ]
1086 คำ
"เฮียแกล้งนิ่มอีกแล้วนะ"
"นึกว่าเธอชอบ ตอนเธออยู่มัธยมผมถักเปีย ชอบทำจักรยานพังตลอด ใช่แผนที่อยากเจอฉันหรือเปล่า"
"เปล่า ตอนนั้นแวะมาดูผู้ชายในอู่เฉยๆ"
"ฮะ"
"ล้อเล่น ฮ่าๆ นิ่มก็ต้องอยากมาเจอเฮียสิ"
"แรดแต่เด็ก"
นุ่มนิ่มยังคงนอนทับร่างแกร่งที่มีไอร้อนคละคลุ้งทั่วตัว สักพักสาวน้อยก็เอ่ยถามถึงบางอย่าง "สเปกเฮียเป็นแบบไหน อันนี้นิ่มถามจริงจัง"
"สเปกเหรอ"
"ใช่ค่ะ ขอความจริงเลยนะ"
"น่ารัก อ่อนหวาน เรียบร้อย เรียนเก่ง พูดน้อย เป็นกุลสตรีชอบผูกโบว์ที่ผม มันสวยดี"
นิ่มเบี่ยงหน้าหนีพึมพำ 'ตรงกันข้ามกูหมดเลย!'
"แล้วสเปกเธอคงไม่ต้องบอกสินะ"
"ใช่ค่ะ ก็เฮียเลยสเปกนิ่ม"
"ยังไง.."
"หยาบคาย แบดบอย ปากหมา หน้าตาดี"
"เธออาจจะแค่หลงใหลในความหล่อ แต่ถ้าเจอคนที่ใช่จริงๆ หัวใจมันจะแจ้งเตือนเอง"
"ก็เจอแล้วไง! ตอนเจอเฮียครั้งแรกนะ สัญญานใจก็เตือนทันทีเลยว่า..ผัว ผัว ผัว"
"คนหรือชะนีหลุดกรงเนี่ย ฮ่าๆ"
จะว่าไม่บ่อยครั้งก็ได้ที่เฮียเล้งมักจะพูดคุยหยอกล้อกับนุ่มนิ่ม แต่เหมือนช่วงนี้ทั้งสองคนจะปรับตัวเข้าหากันด้วยดี เหมือนแสงไฟถูกจุดประกายความหวังขึ้นอีกครั้ง หลังจากคุยสักพักฤทธิ์ยาที่เพิ่งกินทำให้เขาหลับใหลห้วงนิทรา
นิ่มหยิบผ้าห่มมาปกคลุมร่างกายให้แน่นหนา ก่อนจะปิดประตูให้อย่างสนิทแล้วเดินกลับบ้าน
วันต่อมา
เดินแกว่งแขนอย่างร่าเริง ก็เจอเพื่อนดักรอหน้าปากซอย เมี่ยงถือถุงน้ำใส่โค้กดูดอย่างคล่องคอ ส่วนคิมยืนเท้าเอวคว่ำปากมองอย่างจริตจะก้าน
"แจ้นไปหาผู้ชายมาอีกแล้วล่ะสิ" คิมแซว
"มึงก็รู้ ยังจะถามอีก" นิ่มตอบ
"บ้านช่องไม่ค่อยอยู่ให้เพื่อนเจอเลยค่ะ"
"แล้วพวกมึงมีธุระอะไรกับกูมิทราบ"
"ชวนเข้าไปในเมือง ไปดูหนัง"
"ช่วงนี้ลูกค้าที่ร้านแม่เยอะคงไม่ได้ไปหรอกมั้ง"
เมี่ยงถอนหายใจพูดโต้กลับ
"ต่อให้ลูกค้าแม่มึงจะต่อแถวยาวไปถึงปากซอย มึงก็ไม่ได้อยู่ช่วย ไปสิงสถิตอยู่อู่เฮียเล้งนู่น"
"กูก็แค่ช่วยกิจการว่าที่สามีในอนาคต"
"ฝันเฟื่องและเพ้อเจ้อมาก"
"มาดักรอเพื่อยืนด่ากูว่างั้น? รุมกูเลยนะพวกมึง"
สามคนเพื่อนสนิทพูดคุยเดินกลับยังร้านส้มตำบ้านของนุ่มนิ่ม ก่อนจะนั่งตั้งวงที่โต๊ะเก้าอี้พร้อมน้ำอัดลมและขนมขบเคี้ยว เพราะวันนี้แม่ปิดร้าน
สักพัก..แม่เดินออกมา
"ไปซื้อถั่วฝักยาวกับกุ้งแห้งที่ตลาดให้หน่อย" สั่งนิ่ม
"แม่เปิดร้านส้มตำลืมของสำคัญแบบนี้ได้ไง"
"กูสั่ง ไม่ได้ให้มึงมาเถียง"
"แต่นี่มันเที่ยงวันแล้ว ไม่อยากไปตลาด รถเยอะ"
"ถ้าไม่ไปพรุ่งนี้กูจะเปิดขายส้มตำได้ยังไง!"
แม้ใบหน้าจะดูไม่ชอบใจ แต่ก็เดินไปคว้าเงินจากผู้เป็นแม่ พอหันหน้ามาสองเพื่อนซี้รีบวิ่งกลับบ้านคงเพราะไม่อยากข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่งแล้วต้องนั่งรถสามล้อเข้าไปยังตลาด "รักกูมากเลย มาด่ากูแล้วก็ไป" นุ่มนิ่มพึมพำเดินฟัดเหวี่ยงออกจากบ้าน
ตลาดสด
"วันนี้มาตลาดแทนแม่ติ๋มเหรอนุ่มนิ่ม" ป้าแม่ค้าถาม "ไม่ได้เจอกันพักใหญ่โตเป็นสาวสวยขึ้นตั้งเยอะ"
"ขอบคุณนะจ๊ะ ป้าก็สวยขึ้นเหมือนกัน"
"วันนี้เอาอะไรดี"
"เอาเหมือนที่แม่เคยซื้อเลยจ้ะ ถั่วฝักยาวกับกุ้งแห้ง"
"จัดไป ว่าแต่สวยขนาดนี้มีแฟนหรือยังหนอ.."
"ไม่มีแฟนแต่ว่ามีคนที่ชอบแล้วจ้า"
นุ่มนิ่มเป็นเด็กซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเองมาก ถึงใครจะมองว่าดูแรดหรือเกินวัยไปบ้าง แต่เธอก็ยังคงยิ้มสดใสและมองโลกในแง่ดีเสมอ อีกทั้งยังมีน้ำใจจนทำให้ใครหลายคนรักใคร่เอ็นดู
ร่างกายเล็กผอมบางกำลังหอบหิ้วถั่วฝักยาวกับกุ้งแห้งเป็นกิโลกรัม จึงทำให้เดินโซซัดโซเซกำลังจะข้ามถนนไปอีกฝั่ง แต่ไม่ทันได้สังเกตรถที่วิ่งมาด้วยความเร็ว 'กรี๊ดดดดดด!!"
เอี๊ยดดดด
รถเบรกเสียงดังเฉี่ยวเข้าใส่ตัวเล็กจนล้มคะมำ เจ้าของรถเก๋งสีดำที่จอดเทียบริมข้างรีบวิ่งเข้ามาหา ปรากฏว่าเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลพร้อมกางเกงขายาวชั้นแรกสีดำ
"ขอโทษนะครับเป็นอะไรหรือเปล่า!" เสียงถามด้วยความตื่นตระหนก "บาดเจ็บตรงไหนมากไหมครับ"
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ ดีนะที่โดดหลบทัน"
"เรียกรถพยาบาลหรือกู้ภัยดีกว่าไหมครับ"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ ไม่ได้เจ็บมากแค่หัวเข่าถลอก"
"งั้นผมขออนุญาตพยุงไปนั่งตรงนู้นนะครับ"
ชายตัวสูงหอบหิ้วร่างกายบอบบางมานั่งริมฟุตบาทที่ห่างจากตรงเกิดเหตุเพื่อเลี่ยงรถที่สวนทาง
"ผมมัวแต่มอง GPS เลยไม่ทันระวัง" เขาพูดสุภาพ
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูเองก็มัวแต่ยกของหนัก"
"ดูท่าทางยังเด็กอยู่เลย เรียกผมว่าพี่ไทป์ก็ได้นะ"
"อ๋อออ พี่ไทป์ หนูชื่อนุ่มนิ่มค่ะ"
ชายหนุ่มจ้องมองพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเลือด ที่หัวเข่าถลอกคงเพราะตอนล้มคะมำ เมื่อหายตกใจนุ่มนิ่มก็เอ่ยถาม "พี่ไม่ใช่คนแถวนี้สินะคะ"
"เปล่าครับ พี่มาจากกลางเมือง เพิ่งเคยขับออกมารอบนอกเมืองครั้งแรก อีกอย่างเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกยังไม่ค่อยคุ้นชินกับการขับรถในประเทศไทยสักเท่าไหร่ ไม่ต้องห่วงนะพี่จะจ่ายค่าเสียหายทุกบาท"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอก อีกอย่างหนูก็เดินข้ามถนนไม่ทันระวัง"
"น่ารักเลยนะครับ" ไม่บ่อยครั้งที่จะมีใครมาชม
เมื่อนุ่มนิ่มแหงนมองหน้าแววตาของเขาอบอุ่นเป็นประกาย สักพักก็รีบเบี่ยงประเด็นหลบเลี่ยงความอาย
"แล้วพี่ไทป์มาทำอะไรแถวนี้คะ"
"พี่มาตามหาเพื่อนคนนึงครับ"
"ชื่ออะไรหรือคะ พอจะมีรูปไหมเผื่อว่าหนูจะรู้จัก"
"เพื่อนของพี่ชื่อเล้ง เปิดอู่ซ่อมรถครับ"
"เฮียเล้ง?!"
- ผู้เขียน
