“ตื่นได้แล้วแกตื่นมาฟังฉันก่อน” เอวาเอ่ยออกมาด้วยความร้อนรน
“อะไรของแก” แอ๊ปเปิ้ลเริ่มรู้สึกหงุดหงิด
“ฉันมีอะไรกับคุณไตรแล้วนะแก” เอวาเอ่ยเสียงเบา
“ฮ้า....จริงเหรอวา” แอ๊ปเปิ้ลอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจแทนเพื่อนสนิท
“จริง” เอวาเอ่ยเสียงเรียบ
“แล้วทำไมแกทำหน้าแบบนั้นล่ะวา แกควรจะดีใจไม่ใช่เหรอ” แอ๊ปเปิ้ลเอ่ยตามความรู้สึกจริง เพราะเอวาก็รอวันนี้มานานแล้วเหมือนกัน แผนการสำเร็จเธอน่าจะดีใจซะอีก แต่ทำไม่เพื่อนเธอกลับทำหน้าเศร้าๆ
“ฉันไม่กล้าเจอหน้าคุณไตรแล้ว ฉันไม่รู้ว่าฉันทำแบบนั้นไปได้ยังไง ฉันไม่น่าเลยแก” เอวาเอามือลูบหน้าด้วยความรู้สึกผิด
“จะบ้าเหรอวา แกจะเสียตัวให้เขาฟรีๆ แบบนี้เหรอ” แอ๊ปเปิ้ลขึ้นเสียงใส่เอวา
“ไม่รู้โว้ย ฉันคิดอะไรไม่ออก ขอนอนที่ห้องแกสักสองสามวันก่อนนะ” เอวากล่าวจบเธอไม่รอคำอนุญาตจากเพื่อนสนิท หญิงสาวตรงดิ่งไปที่ห้องนอนของแอ๊ปเปิ้ล
“อ้าววา แกจะมาหนีแบบนี้ไม่ได
